Α' ΤΟΜΟΣ

MICHEL ESPAGNE

πρόδρομος του Fauriel ως προς τη συλλογή, αν όχι και ως προς την έκδοση.

Υπάρχει επίσης ο Σλοβένος ελληνιστής φιλόλογος Bartholomäus Kopitar,

υπάλληλος στη Βιβλιοθήκη της Βιέννης, που διατηρούσε στενές σχέσεις με

τον Αδαμάντιο Κοραή, Έλληνα της Σμύρνης, διαπρεπή φιλόλογο, σημαντικό

φίλο των Ιδεολόγων, εγκατεστημένο στο Παρίσι τον Μάιο του 1788 μετά από

σπουδές ιατρικής στο Montpellier.

H πρώτη ώθηση μολαταύτα είχε δοθεί από

τον Ανδρέα Μουστοξύξη, τον οποίο ο Fauriel είχε συναντήσει με τη διαμε-

σολάβηση του Ιταλού ρομαντικού συγγραφέα Manzoni. Είναι συνεπώς όλη

η ευρυμάθεια του δικτύου των Ελλήνων λογίων μετοίκων που καταχωρήθηκε

στη συλλογή του Fauriel, ο οποίος προσδιορίζει το αντικείμενό του σε μια

εισαγωγή εκατό περίπου σελίδων. Ο Fauriel δηλώνει αρχικά ότι είναι οπαδός

ενός ελληνισμού με ιστορική συνέχεια όπου οι σύγχρονοι Έλληνες είναι άμεσοι

κληρονόμοι του αρχαίου πάθους για την ελευθερία. Οι σύγχρονοι Έλληνες

διαθέτουν μια λόγια ποίηση, κληρονομημένη κυρίως από ιταλικά πρότυπα,

αλλά αυτό που τον ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η « δημοτική ποίηση με όλες

τις έννοιες και όλη τη δύναμη της λέξης, άμεση και αληθινή έκφραση του

εθνικού χαρακτήρα και πνεύματος, που κάθε Έλληνας αντιλαμβάνεται και

νιώθει με αγάπη, μόνο και μόνο επειδή είναι Έλληνας, επειδή κατοικεί στον

χώρο και αναπνέει τον αέρα της Ελλάδας. Μία ποίηση επιτέλους που ζει, όχι

μέσα στα βιβλία μια ζωή τεχνητή που συχνά δεν είναι παρά φαινομενική, αλλά

μέσα στον ίδιο τον λαό με όλη τη ζωή του λαού ».

Η συλλογή των ελληνικών

δημοτικών τραγουδιών έχει συνεπώς συντεθεί ως «η πραγματική εθνική ιστο-

ρία της σύγχρονης Ελλάδας». Ο Fauriel επιμένει σε μια δομική αντιστοιχία

μεταξύ του πεπρωμένου των ποιητών της σύγχρονης Ελλάδας και εκείνου

των ομηρικών ραψωδών: «Οι τυφλοί αυτοί ραψωδοί είναι διηγηματογράφοι και

ιστορικοί όσο είναι και ποιητές του λαού, όπως ακριβώς συνέβαινε και με τους

αρχαίους Έλληνες ραψωδούς

». Πέρα από τη δική του συλλογή, ο Fauriel

προτρέπει τους Έλληνες, όταν θα έχουν κατακτήσει την ανεξαρτησία τους, να

εξακολουθήσουν να συλλέγουν τα δημοτικά τους τραγούδια, τα οποία κάποια

μέρα θα μπορέσουν να τα πλησιάσουν στη λόγια ποίηση.

Adamantios Korais and the European Enlightenment

, ed. by Paschalis M.

itromilides

SVEC

, 2010; Anna

abaki

, «Adamance Coray comme critique litté-

raire et philologue»,

στο διο,

σ. 151-183.

8. Claude

auriel

Chants populaires de la Grèce recueillis et publiés avec

une traduction française, des éclaircissements et des notes

par Claude Fauriel,

Firmin-Didot, Παρίσι 1824-1825, τ. I, σ. XXV.

Στο διο,

σ. XCII.