Α' ΤΟΜΟΣ

253 / 482

ΘΑΛΕΙΑ ΙΕΡΩΝΥΜΑΚΗ
252
ποιητικό κάλεσμα για την ανάληψη ανάλογης εγχώριας δράσης, ιδίως προς
Έλληνες γαριβαλδινούς,20 όπως λ.χ. στο ποίημα «Τω Αλεξάνδρω Δοσίω» του
Βυζάντιου.21 Τα περισσότερα Ποιημάτια της ομότιτλης συλλογής του Βυζάντι-
ου, ο οποίος ανήκει στην αντιοθωνική νεολαία,22 με πρότυπα και ιδέες από
τις επαναστάσεις του 1848 και τους θεωρητικούς τους,23 μοιάζουν να απη-
χούν απόψεις του Giuseppe Mazzini.24 Έτσι, η επίτευξη της ανεξαρτησίας
και της ισοτιμίας των εθνών, ως πρόνοια ταυτόχρονα μιας θείας βούλησης,
Μωροί είν’ οι μονάρχαι, όσοι
επιθυμούν να τυραννώσι,
νάνοι, τον γίγαντα λαόν·
οι παραβιασταί του νόμου,
οι ερασταί της λαιμητόμου,
οι φίλοι των εξοριών.
Όσοι του θρόνου των πλησίον
θέτουσι όργανα δημίων,
κ’ έχουν Τριστάνα υπουργόν
οι απερίτμητοι Σουλτάνοι,
οι εν οργίοις και εν πλάνη
βίον διάγοντες αργόν.
Θα πέσουν! μάτην οχυρούσι
τ’ ανάκτορά των, και καλούσι
προς φυλακήν των τον στρατόν.
Πολίτης είν’ ο στρατιώτης,
δεν θέλη να κληθεί προδότης
των αδελφών του πολιτών.
Βλ. Αλέξανδρος Σ. Βυζαντιοσ, Ποιημάτια, Τυπογρ. Διονυσίου Κορομηλά, Αθήνα
1860, σ. 31-32.
20. Βλ. σχετικά Λιακοσ, σ. 137. Για τη συμμετοχή Ελλήνων γαριβαλδινών στις
ιταλικές επαναστάσεις βλ. και Χρήστος Λαζοσ, Έλληνες στα λαϊκά απελευθερωτικά
κινήματα, Αίολος, Αθήνα 2001, σ. 91-116.
21. Βυζαντιοσ , σ. 39-41.
22. Βλ. [Ανωνύμως], «Αλέξανδρος Βυζάντιος (βιογραφικόν σημείωμα)», Εθνικόν
Ημερολόγιον Σκόκου 15 (1900), σ. 161-163.
23. Βλ. σχετικά Λιακοσ, σ. 100.
24. Κατά τον Mazzini τα έθνη λογίζονται ως ενδιάμεσες βαθμίδες ανάμεσα στο
άτομο, την ανθρωπότητα και τον Θεό, ενώ η ελευθερία τους δεν μπορεί να επιτευχθεί
αν πρώτα δεν ανατραπούν οι τύραννοι και οι μονάρχες που την έχουν παραβιάσει. Για
τις απόψεις του Mazzini βλ. Λιακοσ, σ. 51-62.