255 / 482
ΘΑΛΕΙΑ ΙΕΡΩΝΥΜΑΚΗ
254
Τις την βαρείαν σπάθην σου, ως συ εκράτεις, να κρατή
θα δυνηθή αξίως;
Οπόταν έλθη η στιγμή, ην προσδιώρισ’ ο θεός,
οπόταν γίνουν ίσιοι
πάντες οι άνθρωποι, και πας όχλος ελεύθερος λαός
να καταστή ζητήση,
το Μοντενέγρον άρα γε τις εις το έργον το κλεινόν
αυτό θα οδηγήση;
Τις νέας νίκην Γράχοβας κατά στρατόν Οθωμανών
ενδόξως θα νικήση;
26
Από την άλλη, η πεποίθηση ότι η κατάλυση της τυραννίας συνδέεται με την
ωριμότητα, την ενηλικίωση των λαών ανιχνεύεται στον μεταγενέστερο « Ύμνο
εις την επανάστασιν», γραμμένο με αφορμή τις αντιοθωνικές εξεγέρσεις του
1862: «Αυτός [ο Όθων] έμενεν οπίσω, και το έθνος επροχώρει./Αυτός έμενεν
παιδίον, και ηνδρούτο η Ελλάς».
27
Παρά την πίστη στη σχεδόν νομοτελειακή
απελευθέρωση, σύμφωνη με τη βούληση και τη δράση των λαών, η καθοδήγη-
ση από μια ισχυρή προσωπικότητα εξακολουθεί να επιδιώκεται. Ο θαυμασμός
όμως παραχωρεί τη θέση του στην επίκριση όταν κρίνεται ότι θίγεται ή ονει-
δίζεται το έθνος και η ιστορία του, όπως φαίνεται στο σύντομο ποίημα του
Βυζάντιου με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Εις τον Γαριβάλδην. Μνημονεύσαντα
εις τον προς τους στρατιώτας του λόγον την υπό των Ρωμαίων ήτταν της
Μακεδονικής φάλαγγος»:
Λοιπόν κι εσύ μας ύβρισας; εις απογόνων ώτα
τα πάθη τα προγονικά ανέμνησας τα πρώτα,
ανέφερες την ήτταν μας ως καύχημα των Ιταλών
και την βαθείαν άβυσσον υπερπηδών των χρόνων
τους μαχητάς σου χαιρετάς σκληρώς των Μακεδόνων
την φάλαγγαν αναπολών.
Ω Γαριβάλδη, έπρεπε να μη μας ονειδίσης,
και φέρεις εις την μνήμην μας δακρύων αναμνήσεις·
ο Έλλην εάν ήθελεν ανάνδρως να εκδικηθή
26.
Β
υζαντιοσ
, σ. 46-49.
27.
Β
υζαντιοσ
, « Ύμνος εις την Επανάστασιν»,
Εθνοφύλαξ
, 23.10.1862.