Α' ΤΟΜΟΣ

Το ευρωπαϊκό παράδειγμα στην αναζήτηση της υψηλής ποίησης

241

του Marie-Joseph Chénier, για να τους αντιπαραθέσει χλευαστικά προς όλα

«τα άθλια εκείνα και χαμερπή [φαναριώτικα] ασμάτια», εναντίον «του ομοιο-

καταλήκτου, ως αναξίου της καλής και εναρμονίου γλώσσης των Ομήρου και

Σοφοκλέους απογόνων».

Αυτή η δημόσια παρέμβασή του προκάλεσε μεγάλη

αντιπαράθεση με θέμα τη ρίμα, που ίχνη της εντοπίζονται μέχρι και το 1819.

Στην προέκταση αυτής της διαμάχης εμφανίστηκε και η μετάφραση ενός

γαλλικού ποιήματος από τον Κωνσταντίνο Κοκκινάκη, τον Απρίλιο του 1818.

Το ποίημα «Le Tombeau d’Homère» του Jean-Pierre Brès μεταμορφώνεται

στην ελληνική εκδοχή του, καθώς οι συνεχείς ομοιοκατάληκτοι αλεξανδρινοί

στίχοι του πρωτοτύπου αποδίδονται με ποικιλία μέτρων και τη ρίμα περιορι-

σμένη στο ελάχιστο. Στην περίπτωση αυτή ο Έλληνας μεταφραστής διόρθωνε

τη ρυθμική σύσταση του γαλλικού ποιήματος. Κατά κάποιον τρόπο ο Κοκκι-

νάκης έθετε σε εφαρμογή τις προτροπές του Κοραή από εκείνη την επιστολή

του 1816: «αν ήσαι αρκετά ανδρείος να δοκιμάσης και μίαν μετάφρασιν διά

στίχων ανομοιοτελεύτων».

Απέκλινε από το ευρωπαϊκό παράδειγμα, ακριβώς

όπως τον είχε συμβουλεύσει ο Κοραής.

Η πιο επιτυχής και περισσότερο αποδεσμευμένη από αρχαιοελληνικές

εμμονές πρόταση προήλθε από τον Πλάτωνα Πετρίδη, και πάλι το 1817. Μολο-

νότι ο Πετρίδης επεδίωξε να προσμετράται στον κύκλο του Κοραή, ο κύκλος

αυτός δεν τον είδε ποτέ με καλό μάτι και αντιμετώπισε τις μεταφραστικές

του προσπάθειες εμφανώς εχθρικά. Ο Πετρίδης εξέδωσε τη μετάφραση ενός

εκτενούς αποσπάσματος από το περιγραφικό ποίημα

The Seasons

του James

Thomson, το οποίο είχε γραφτεί σε «στίχους λευκούς» (

blank verse

), κατά

την ορολογία του Κοραή στην επιστολή του προς τον Κοκκινάκη. Η μετάφρα-

ση πλαισιωνόταν από εισαγωγή, όπου παρουσιάζονταν οι στόχοι μιας νέας υψη-

λής ποίησης του έθνους, η οποία όφειλε να πραγματεύεται σοβαρά θέματα,

όπου αι υπερβολαί ή αι ελλείψεις του συνδέσμου των ανθρωπίνων ενεργειών ή

των κινήσεων της καρδίας, παριστάμεναι με τα ζωντανά χρώματα του ρυθμού

και Ποικιλίας, υψώνουν την ανθρώπινον ψυχήν ανώτερα της συνειθισμένης της

καταστάσεως.

27.

Ερμής ο Λόγιος

(1817), σ. 399-400.

28.

ούριας

, «Η Ιλιάδα του Γεώργιου Ρουσιάδη και η διαμάχη για την ποιητική

έκφραση (1816-1819)»,

Κονδυλοφόρος

11 (2013), σ. 23-49.

29. «Ο Τάφος του Ομήρου»,

Ερμής ο Λόγιος

(1818), σ. 145-148.

30.

οραής

, τ. Γ΄, σ. 502.

31. Πλάτων

ετρίδης

Ειδοποίησις και πρότασις προς τους Ίωνας διά να ανορθώ-

σωσι την γλώσσαν της παλαιάς Ελλάδος

, Κέρκυρα 1817, σ. 2.