117 / 482
Γεωργια Γκοτση
116
ταυτότητα των φορέων της μεταφοράς και τη διάθεσή τους για απομάκρυνση
από την αρχαιογνωσία, από τις υποδείξεις που τους υπέβαλλαν τα δίκτυα στα
οποία εντάσσονταν, από τις εκδοτικές δυνατότητες που τους ήταν διαθέσιμες.
Κυρίως όμως, μορφοποιήθηκε από τις ιδεολογικές αναζητήσεις της ίδιας της
βικτωριανής κοινωνίας στην οποία απευθυνόταν, μιας κοινωνίας που εντρυ-
φούσε στη συγκριτική μελέτη παλαιότερων πολιτισμών, αξιοδοτούσε τη γνώση
της φυσιογνωμίας των πληθυσμών με τους οποίους ερχόταν σε επαφή ή εξου-
σίαζε η Αυτοκρατορία, αναρωτιόταν για τις εξελικτικές δυνατότητες των λαών
και συνάμα γοητευόταν από ανακλήσεις ενός αρμονικού αγροτικού χρονότο-
που, απομακρυσμένου από τα δεινά της υλικής και της επιστημονικής ανά-
πτυξης. Η ποικιλία των προσδιορισμών φωτίζει την εσωτερική αντινομία που
διέπει την προβολή της νέας Ελλάδας στον αγγλοσαξωνικό χώρο του ύστερου
19ου αιώνα· μας βοηθά δηλαδή να ερμηνεύσουμε γιατί ο φιλελληνικός λόγος,
ενώ υπογράμμιζε την πρόοδο και τις εξελικτικές δυνατότητες της νεοελληνικής
κοινωνίας, έμενε σε μεγάλο βαθμό αγκυλωμένος στην αναπαραγωγή προ-νεω-
τερικών χαρακτηριστικών της.