523 / 562
Αυρα Ξεπαπαδακου
522
της οπερέτας και του βωντβίλ, τα οποία φαντάζουν αταίριαστα σε μια περίοδο
εθνικά φορτισμένη, κατά την οποία μαίνεται η κρητική επανάσταση.
20
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το καλοκαίρι του 1871 αναγ-
γέλλεται η επερχόμενη επίσκεψη της εκ Δανίας οικογένειας του βασιλέως Γεωρ-
γίου στην πρωτεύουσα.
21
Η ταπεινή Αθήνα δεν έχει να επιδείξει θεάματα και
διασκεδάσεις αντάξια των απαιτήσεων των Ευρωπαίων εστεμμένων. Το φθίνον
Χειμερινό Θέατρο Αθηνών φιλοξενεί σποραδικά ιταλικούς θιάσους μελοδράμα-
τος ή ελληνικούς θιάσους πρόζας που ακόμη παραπαίουν ανάμεσα στον επαγ-
γελματισμό και την ερασιτεχνία. Όμως τα γούστα και οι μόδες έχουν αλλάξει:
Τόσο οι πρώτοι, με τις πολυμασημένες και βαρύγδουπες ιταλικές όπερες, όσο
και οι δεύτεροι, με τις πρωτόλειες παραστάσεις πατριωτικών δραμάτων ή κακο-
παιγμένου κλασικού ρεπερτορίου, κρίνεται ότι δεν μπορούν να προσφέρουν
ευπρόσωπη βραδινή ψυχαγωγία στους γαλαζοαίματους φιλοξενούμενους.
Από τη στιγμή που διαπιστώνεται η επιτακτική ανάγκη να καλυφθεί το
παραπάνω κενό, κυβέρνηση, βασιλεύς και ιδιωτικό κεφάλαιο εξασφαλίζουν
30.000 δραχμές και δίνουν εντολή στους θιασάρχες και τους πρωταγωνιστές
του ελληνικού δραματικού θιάσου «Μένανδρος», Διονύσιο Ταβουλάρη και
Παντελή Σούτσα, να μεταβούν στο Παρίσι προκειμένου να σχηματίσουν γαλ-
λικό μελοδραματικό θίασο.
22
Ο Διονύσιος Ταβουλάρης συνεργάζεται στη γαλλική πρωτεύουσα με τον
Έλληνα πρέσβη, τον φιλότεχνο λόγιο Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή,
23
και καταρτίζει
τον θίασο, ο οποίος καταφθάνει στα μέσα Οκτωβρίου στην Αθήνα. Τα έντυπα
της εποχής τονίζουν εμφατικά ότι ανάμεσα στα είκοσι δύο μέλη απαριθμού-
νται «δέκα ἢ ἕνδεκα γυναῖκες».
24
Ο ελληνικός δραματικός θίασος Ταβουλάρη
υποχρεούται να μοιραστεί το θέατρο με τον γαλλικό θίασο, παραχωρώντας του
μάλιστα τις καλύτερες βραδιές. Επίσης υποχρεούται να περιορίσει το ρεπερτό-
ριό του αποκλειστικά σε μεταφρασμένες γαλλικές κωμωδίες.
25
Μόλις αρχίζει ο γαλλικός θίασος τις παραστάσεις με την
Παριζιάνικη
ζωή
,
26
«δρᾶμα, ὡς γνωστόν, καὶ ὡς πρὸς τὴν ὑπόθεσιν καὶ ὡς πρὸς τὴν ἐκτέλε-
20. Χ. Ι. Ι., «Βοδεβίλ»,
Ἀλήθεια
, 25.4.1868, σ. 3.
21. Οι βασιλείς φιλοξενούν Δανούς γαλαζοαίματους συγγενείς, τη μητέρα του
Γεωργίου Λουίζα, την αδελφή του Θύρα και τον βασιλέα της Δανίας Χριστιανό.
22.
Μέριμνα
, 1.9.1871, σ. 1-2·
Αὐγή
, 2.9.1871, σ. 3·
Ἐκλεκτική
, 7.9.1871, σ. 8.
23.
Μέριμνα
, 17.9.1871, σ. 2.
24.
Αὐγή
, 18.10.1871, σ. 2.
25.
Μέριμνα
, 1.10.1871, σ. 3.
26. Η οπερέτα
La vie Parisienne
(
Η παριζιάνικη ζωή
) υπήρξε μία από τις πιο
σαρωτικές επιτυχίες του Offenbach, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στο Palais Royal