B' ΤΟΜΟΣ

487 / 562

Αρετη Βασιλειου
486
ρεσε να χειριστεί παρόμοιο θέμα εκεί όπου ο μέγας Racine απέτυχε, καθώς
δεν διέθετε υλικό για τη σύνθεση της πέμπτης πράξης του.26 Βέβαια, ο νεα-
ρός Γάλλος τραγωδοποιός του αυλικού περιβάλλοντος του βασιλιά Ήλιου
Louis XIV και προστατευόμενος της κόρης του Mlle de Blois, πριγκίπισσας
De Conti,27 εντάσσει δραματικές καταστάσεις και πρόσωπα ανύπαρκτα στην
τραγωδία του Σούτζου, όπως το πρόσωπο της Thomiris, νόμιμης δικαιούχου
του σκυθικού θρόνου που σφετερίστηκε ο Thoas, πρόσωπο εμπνευσμένο από
αυτό της Ériphile στην τραγωδία του Racine Iphigénie (1674), όπως αναφέ-
ρει ο ίδιος ο συγγραφέας. 28 Καθώς ο Thoas αρνείται να την παντρευτεί, αφού
είναι ερωτευμένος με την Iphigénie, και προσπαθεί να την παντρέψει με τον
Σαρμάτη βασιλιά Merodate, έτσι ώστε να την απομακρύνει από τον σκυθικό
θρόνο, η Thomiris προετοιμάζει μέσω εκδικητικών τεχνασμάτων την τελική
καταστροφή του, ενώ παντρεύει την Iphigénie με τον Pilade, διευκολύνοντας
τους Έλληνες να αποδράσουν στην Ελλάδα μαζί με το άγαλμα της θεάς
Άρτεμης.29 Μέσω του προσώπου της Thomiris, ο Lagrange-Chancel εισάγει
πολιτικά και ερωτικά κίνητρα στη δράση της τραγωδίας του, ενώ αποφεύγει τη
26. Για το μισοτελειωμένο ομόθεμο σχεδίασμα της τραγωδίας του Racine που
χρονολογείται πριν από το 1674 και το οποίο εκδόθηκε το 1747 από τον γιο του Louis
Racine βλ. «Plan du premier acte d’ Iphigénie en Tauride » στον τόμο Jean Racine,
Oeuvres Complètes, avec les notes de tous les commentateurs, deuxième édition
publiée par L. Aimé-Martin, τ. IV, Chez Lefèvre, à Paris MDCCCXXII, (21820),
σ. 253-254· Racine – Moreau – L alande, σ. 451-452· Jean-Philippe Grosperrin,
«Résurrections princières de la tragédie grecque à la fin du règne de Louis XIV:
l’Électre de Longepierre (1702) et l’Iphigénie en Tauride de Malézieu (1713)»,
Anabases ( Traditions et Réceptions de l’Antiquité) 2 (2005), σ. 117.
27. Ferrucci, σ. 8. Στον πρόλογο της τραγωδίας του ο συγγραφέας αναφέρεται
στην προστασία του από την πριγκίπισσα De Conti, καθώς και στη διακεκριμένη
πρωταγωνίστρια της τραγωδίας του Mlle de Champmeslé, η οποία απεβίωσε κατά τη
διάρκεια των παραστάσεων το 1698 και αντικαταστάθηκε από την ανιψιά της Char-
lotte Desmares. Βλ. François-Joseph Lagrange-Chancel, «Préface» στο Oreste et
Pilade, tragédie, chez Pierre Ribou, à Paris, M.DC.XCIX [1699], avec le privilège
du roi, χωρίς αρίθμηση σελίδων.
28. Για το συγκεκριμένο δάνειο και την ομολογία του συγγραφέα βλ. Ferrucci , σ.
35, 51, όπου παρατίθενται λεπτομέρειες για την οργανική λειτουργία της Thomiris
στην τραγωδία, καθώς και για τα δραματουργικά πρότυπα του έργου. Βλ. το ίδιο, σ.
49-52.
29. Η Thomiris επιχειρεί να εμποδίσει τη θυσία του Oreste, έτσι ώστε να μην επι-
τευχθεί ο γάμος της Iphigénie με τον Thoas, καθώς αυτός ο γάμος στηρίζεται στην
αναγκαιότητα της συγκεκριμένης θυσίας. Επιπλέον, ξεσηκώνει τον σκυθικό λαό ενα-
ντίον του Thoas.