B' ΤΟΜΟΣ

425

αρβαρα

εωργοπουλου

Το πρόσωπο του Νέρωνα στην ελληνική δραματουργία

του 19ου αιώνα

Ο Αισχύλος με τους

Πέρσες

άνοιξε επίσημα τον δρόμο στη δραματοποίη-

ση της ιστορίας παρουσιάζοντας την ήττα των Περσών ως ‘ύβριν’ ενάντια

στη φυσική τάξη. Στη συνέχεια ο Σαίξπηρ, βιώνοντας μια εξαιρετικά ταραγ-

μένη ιστορική περίοδο, αποτύπωσε στις τραγωδίες των Άγγλων βασιλιάδων τη

βίαιη και παράλληλα άκρως δημιουργική εποχή του εξερευνώντας με μοναδική

ενάργεια, βαθύτητα αλλά και ποιητική δεξιοτεχνία «

the imperial theme

–το

κυρίαρχο θέμα της εξουσίας–, αναγκαίας αλλά παράλληλα πηγής δεινών τόσο

για τους εξουσιαστές όσο και για τους εξουσιαζόμενους.

Αυτή λοιπόν η ‘καλλιτεχνική δικαιοσύνη’ μεταξύ ιστορίας και τέχνης, αλή-

θειας και αισθητικής της μετουσίωσης, η ικανότητα ανάπλασης στην τέχνη της

πραγματικής ηλικίας και του αληθινού αποτυπώματος της εποχής εξακολουθεί

να παραμένει μέχρι σήμερα ζητούμενο και ευκταίο. Ακολουθώντας τα βήματα

των κορυφαίων δασκάλων, οι απόπειρες στον τομέα αυτόν, ξεκινώντας από

την πιστή αναπαράσταση της ιστορίας, καταλήγουν στη χρήση του ιστορικού

φαινομένου ως απλής αφορμής για να εκφραστούν οι προσωπικές απόψεις

του δημιουργού. Στο πλαίσιο αυτό, το ιστορικό δράμα,

αν και φαίνεται απλό,

καθόσον διαθέτει έναν αρχικό πυρήνα προς δραματοποίηση, έχει αποδειχθεί

από τα δυσκολότερα είδη θεάτρου.

1. Ουίλιαμ Σ

αίξπηρ

Μάκμπεθ,

μτφρ. Βασίλης Ρώτας, Επικαιρότητα, Αθήνα 1988,

σ. 28.

2. Μάριος Π

λωρίτης

Ο Σαίξπηρ και το πρόβλημα της εξουσίας

, Πανεπιστημια-

κές σημειώσεις, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ, Αθήνα 1990-1991.

3. Το θέμα πραγματεύεται διεξοδικά ο Θόδωρος Χ

ατζηπανταζής

Το ελληνικό

ιστορικό δράμα

, ΠΕΚ, Ηράκλειο 2006.