B' ΤΟΜΟΣ

397 / 562

ΗΡΩ ΚΑΤΣΙΩΤΗ
396
τη φρασεολογία της εποχής), ώστε να γίνονται προσφορότερες για τη σκηνή.
Τούτο μαρτυρείται κι απ’ τη συνεργασία του, το 1883, στο δράμα Ο Πειρατής
των Ινδιών (πρωτότυπος τίτλος La dame de Saint-Tropez), των Auguste
Anicet-Bourgeois και Adolphe Dennery.3 Μεταφράσεις του περιλάβαινε και
το δραματολόγιο του θιάσου “Μένανδρος” το 1888, σύμφωνα με δημοσίευμα
της εποχής.4
Η επισήμανση στον υπότιτλο των Νέων Μυλωνάδων ότι ο Σπυρίδων Καλύ-
βας είχε παραφράσει το 1870 και τους παλιούς, τους γνωστούς Μυλωνάδες,
δεν είναι, φυσικά, τυχαία: ο πατρινός δημοσιογράφος διεκδικεί φανερά την
πατρότητα της διασκευής του ξένου έργου, που μέχρι τότε ή είχε αποδοθεί
στον Ανδρέα Καλύβα ή είχε αποσιωπηθεί.5 Η διεκδίκηση φαίνεται πως έφερε
κάποια αποτελέσματα, αφού απ’ το 1891 ώς το 1898, στα σωζόμενα προγράμ-
ματα του θιάσου “Μένανδρος”, ο Σπυρίδων Καλύβας εμφανίζεται δυο φορές
ως μεταφραστής, μία ως διασκευαστής και δύο ως συγγραφέας των Μυλωνά-
δων.6 Από τότε κι ύστερα λησμονιέται εντελώς.
Οι Μυλωνάδες, σκέτοι, χωρίς προσδιορισμό, ή με σωρεία επιθέτων, ερω-
τευμένοι, ανεξάντλητοι, περιζήτητοι, δημοφιλέστατοι ή αθάνατοι Μυλωνάδες,
είχανε αξιοζήλευτη τύχη στο νεοελληνικό θέατρο, απ’ το 1870, που καταγρά-
φεται στον Τύπο η πρώτη τους παράσταση, ώς το 2002, που παίζεται μια
καινούρια διασκευή τους.7 Αντίθετα, οι Νέοι Μυλωνάδες μείνανε, απ’ όσο
γνωρίζω, στο χαρτί. Βέβαια τον τίτλο κάποτε τον συναντάμε, αλλά γρήγορα
αντιλαμβανόμαστε πως έχουμε να κάνουμε με τους παλιούς, διανθισμένους
με καινούρια τραγούδια, κι όχι με τους νέους.
Γιατί άραγε οι Νέοι Μυλωνάδες δεν είχανε τύχη; Ποιοι παράγοντες καθό-
3. «Διάφορα κοινωνικά», εφημ. Νέα Εφημερίς, αρ. 227, 19 Αυγούστου 1883, σ.
4. Επίσης, «Θεατρικά», εφημ. Νέαι Ιδέαι, αρ. 1625, 19 Αυγούστου 1883, σ. 4 και Το
ίδιο, αρ. 1626, 20 Αυγούστου 1883, σ. 5.
4. «Διάφορα κοινωνικά», «Ελληνικόν Θέατρον», εφημ. Νέα Εφημερίς, αρ. 313,
8 Νοεμβρίου 1888, σ. 3.
5. Βλ. Ηρώ Κατσιώτη, «Οι Ερωτευμένοι Μυλωνάδες: κωμωδία γνωστή και εις
άκρον αστεία», στον τόμο Πρακτικά Β΄ Πανελλήνιου Θεατρολογικού Συνεδρίου,
Σχέσεις του Νεοελληνικού Θεάτρου με το Ευρωπαϊκό: διαδικασίες πρόσληψης στην
ιστορία της ελληνικής δραματουργίας από την Αναγέννηση ώς σήμερα (Αθήνα 18-21
Απριλίου 2002), επιμ. Κωνστάντζα Γεωργακάκη, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Εκδό-
σεις Ergo, Αθήνα 2004, σ. 228.
6. Το ίδιο, σ. 230.
7. Οι συνηθέστεροι αυτοί προσδιορισμοί, ανάμεσα σε πλήθος άλλους, προέρχονται
από προγράμματα θιάσων και δημοσιεύματα του Τύπου.