B' ΤΟΜΟΣ

371

αρια

ημακη

-Ζ

ωρα

Ὦμεν Ἕλληνες. Ἰδού τό πᾶν

Η διαμόρφωση της εθνικής δραματουργίας ως παράγοντας

εθνικής αυτοσυνειδησίας, μέσα από προλογικά κείμενα

θεατρικών έργων του 19ου αι.

Στο ξεκίνημα της θεατρικής διετίας 2011-2013, όταν ακόμη η χώρα και οι πολί-

τες πάσχιζαν να συνειδητοποιήσουν την αιφνίδια αλλαγή στον τρόπο και τις

συνθήκες της καθημερινής διαβίωσης που έφερνε μαζί της η οικονομική κρίση,

το Εθνικό Θέατρο έθετε ως μότο έναν γνωστό στίχο του Ιωάννη Πολέμη και

αναρωτιόταν «τι είν’ η πατρίδα μας;». Στο σχετικό κείμενό του ο τότε καλλιτε-

χνικός διευθυντής Γιάννης Χουβαρδάς σημείωνε:

Τα επόμενα δύο χρόνια, στο Εθνικό Θέατρο ανοίγουμε το κεφάλαιο «Ελλάδα».

Μέσα σε μια δύσκολη συγκυρία, που τείνει να μας βυθίσει στο τέλμα της σύγ-

χυσης, που γεννά θεμελιώδη ερωτήματα και ενισχύει το σκεπτικισμό γύρω από

τον ορισμό, τη συνέπεια και τη συνέχεια της εθνικής μας ταυτότητας, θέλουμε

να διερευνήσουμε την ουσία και τη δυναμική της, όπως αυτές αποτυπώνονται

στην πολιτιστική παρακαταθήκη μας. […] Γιατί τώρα, περισσότερο από ποτέ,

είναι ανάγκη να δούμε τι έχει πια απομείνει από το αρχαίο ελληνικό, το βυζα-

ντινό, το μετεπαναστατικό ελληνικό πνεύμα και πώς αυτά αφομοιώνονται και

συνομιλούν με τον σύγχρονο πολιτισμό μας.

Αυτά για την εποχή της οικονομικής κρίσης και της παγκοσμιοποίησης. Σε

μια νοερή πορεία προς το παρελθόν, στον 19ο αι. της Ευρώπης των αναδυό-

μενων εθνών-κρατών, όπου ο εθνικισμός αποτελούσε κυρίαρχη ιδεολογία, και

πιο συγκεκριμένα στο μετεπαναστατικό ελληνικό τοπίο, ίσως τα ερωτήματα

να μην ήταν και πολύ διαφορετικά για τους Έλληνες λογίους του 19ου αι., οι

1. Στην ιστοσελίδα του ΕθνικούΘεάτρου