B' ΤΟΜΟΣ

ΒΑΝΙΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

112

φου του.

Μετά από αυτή τη σύντομη φιλική συνάντηση οι δρόμοι τους θα

ξαναχωρίσουν. Ο Σαρντού θα συνεχίζει να εμπλουτίζει την πινακοθήκη των

γυναικείων ιστορικών μορφών της Μπερνάρ,

ενώ ο Ραγκαβής από τη θέση

του διπλωμάτη να γράφει έργα ιστορικού περιεχομένου.

Ένα μάλιστα από

αυτά, η

Δούκισσα των Αθηνών

, θα βραβευτεί το 1888 στον δραματικό διαγω-

νισμό των Ολυμπίων.

Το έργο αναγγέλλεται ότι θα παρασταθεί από τον θίασο

του Διονυσίου Ταβουλάρη, εξαιτίας όμως του υψηλού κόστους των σκηνικών

η παράσταση δεν πραγματοποιείται.

Παρ’ όλα αυτά το έργο γνώρισε αξιοση-

μείωτη σκηνική πορεία. Εντάσσεται αμέσως στο δραματολόγιο της Ευαγγελίας

Παρασκευοπούλου, ενώ το φθινόπωρο του 1899 μεταφράζεται στα Γερμανικά

από τον Αντόλφ Όττο Έλλισσεν, προκειμένου να παρασταθεί σε θέατρο της

Βιέννης.

Το 1894 η μετάφραση του Γερμανού ελληνιστή εκδίδεται και κυκλο-

3. Για την επιστολή του Σαρντού προς τον Ραγκαβή βλ. Φ. «Η

Θεοδώρα

παρά

τοις ξένοις»,

Ποικίλη Στοά

7 (1887), σ. 36-38. Για μια πρώτη πρόχειρη σύγκριση των

δύο δραμάτων βλ. Felix V

egt

, «Αι δύο

Θεοδώραι

. Σαρδού και Ραγκαβής»,

Κλειώ

Λειψίας 7 (1885), σ. 103-106· 8 (1885), σ. 118-122.

4. C

arlson

, σ. 192-195.

5. Για βιογραφικά στοιχεία του Κλέωνα Ραγκαβή βλ. Ο. Ι. «Κλέων Ραγκαβής»,

Κλειώ

Λειψίας

9 (1/13.5.1887), σ. 129-130.

6. Π

ετρακου

, σ. 140-144.

7. «Η επιτροπή των Ολυμπίων αποφασίζει ότι δεν μπορεί να τη χρηματοδοτήσει.

Η παραγωγή υπολογίζεται ότι θα κοστίσει 3.000 δρχ.»,

ό.π

. Επίσης για την επιστο-

λή του Ε. Δ. Ροΐδη προς τον Ραγκαβή με την οποία τον ενημερώνει για τις εξελίξεις

βλ. Λάμπρος Β

αρελας

, «Άγνωστες επιστολές του Ε. Δ. Ροΐδη προς τον Δημήτριο

Κορομηλά και Κλέωνα Ραγκαβή»,

Μικροφιλολογικά

30 (φθινόπωρο 2011), σ. 13-14.

Από τη θέση αυτή θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον κ. Λάμπρο Βαρελά που μου

υπέδειξε το τόσο χρήσιμο και ενδιαφέρον άρθρο του.

8. Για τις παραστάσεις της Ευαγγελίας Παρασκευοπούλου, αλλά και των άλλων

ελληνικών θιάσων που ανέβασαν το δράμα του Ραγκαβή, βλ. Θεόδωρος Χ

ατζηπαντα

ζης

Από του Νείλου μέχρι του Δουνάβεως, Το Χρονικό της ανάπτυξης του ελληνικού

επαγγελματικού θεάτρου στο ευρύτερο πλαίσιο της Ανατολικής Μεσογείου, από την

ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους έως τη Μικρασιατική Καταστροφή: «Σημαιοφόροι

ιεραπόστολοι του εθνισμού

[…]

», 1876-1897

, ημερολόγιο παραστάσεων 1828-1897

σε ηλεκτρονική μορφή. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Βιεννέζος «καισαροβασιλικός

προνομιούχος του πρακτορείου διά τα θέατρα και τας συναυλίας» Gabor Steiner

ζήτησε και τελικά εξασφάλισε από τον Ραγκαβή τα αποκλειστικά δικαιώματα για την

αυτοκρατορική θεατρική εταιρεία της Βιέννης, προκειμένου «ν’ αναβιβάση εις τα

θέατρα της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας τα τρία αυτού δράματα: την

Δούκισσαν των Αθηνών

, την

Θεοδώραν

και τον

Ηράκλειον

. Η

Δούκισσα των Αθη-

νών

, μεταγλωττισθείσα εμμέτρως υπό του διασήμου ελληνιστού Έλλισσεν […]». Βλ.

«Ειδήσεις»,

Νέα Εφημερίς

12.6.1899, σ. 4. Βλ. επίσης «

Η Δούκισσα των Αθηνών

»,