B' ΤΟΜΟΣ

ΤΟ ΕΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ

ΕΘΝΙΚΟΣ

ΣΕ ΚΡΙΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΒΛΑΧΟΥ

107

αλλά μόνο «τας ήδη εξ εαυτών ποιητικάς φύσεις του έθνους». Η κοινωνία

αυτή όμως πρέπει επί πλέον να έχει διατηρήσει ακοίμητο «το πυρ των

εθνι-

κών

παραδόσεων και του βίου του

ελληνικού

», και τέτοια

ευτυχώς

, δηλαδή

«ιερά της

εθνικής

ημών παρακαταθήκης θεματοφύλαξ», είναι κατ’ εξοχήν «η

εκτός των πεπολιτισμένων Αθηνών», διότι, όπως ομολογεί, υπάρχει πράγματι

«μερ[ίς] τι[ς] της αθηναϊκής κοινωνίας, η οποία πιθηκίζ[ει] τας

γραίας

της

Δύσεως κοινωνίας»· ο ζωντανός λοιπόν ακόμη

εθνικός βίος

αντιδιαστέλλεται

προς τις κοινωνίες της γηραιάς Ευρώπης, που είτε είναι «έκφυλες» και «απο-

μεμωραμένες» (πρβλ.

nihilistes

, άσματα

της Fille de Madame Angot

), είτε

νοσούν σοβαρά από «τον χρηματοφθόρον κλύδωνα των χρηματιστηρίων» (βλ.

socialistes

Και στα ποιήματα όμως της δεύτερης κατηγορίας, τα καθαρώς λυρικά, θα

υπάρξουν έργα που ενσαρκώνουν κατά θαυμαστό τρόπο τις «

εθνικές

της Ελ-

λάδος παραδόσε[ις]»· απαντούν εν τούτοις και άλλα, όπου ο δημιουργός «δεν

είνε

έλλην

ποιητής, είνε μάλλον ποιητής

ξένος

, ... πρόσωπον

οθνείον

», όπως

αναφέρει ο κριτικός σχολιάζοντας το ποίημα

Ο ποιητής

Όσον αφορά στον Α. Παράσχο «υπήρξεν αναντιρρήτως υπέρ πάντας τους

ποιητάς της αναγεννηθείσης Ελλάδος ο κατ᾽ εξοχήν

εθνικός

αυτής ποιητής...»,

αφού «υπήρξε πάντοτε της

ελληνικής

ψυχής τέλειος και πιστός αντιπρόσω-

πος και ιεροφάντης, η εξόχως ποιητική ψυχή του οποίου επάλλετο μυχίως εκ

πάσης

εθνικής

συγκινήσεως, και εδονείτο εις καλλίφθογγον άσμα υπό πάσης

βαρυσήμου περιπετείας της

ελληνικής

φυλής».

3. Στην πρώτη 10ετία της συγγραφικής του πορείας ο Άγγελος Βλάχος

ασχολήθηκε και με το μυθιστόρημα: την πρώτη φορά αποδέχθηκε την πα-

ράκληση φίλου του συντάκτη περιοδικού συγγράμματος και ανέλαβε να με-

ταφράσει την

Βαλεντίνη

της George Sand, μολονότι θεωρούσε ως

απώλεια

χρόνου

τη μετάφραση μυθιστοριών, και παράλληλα προσέκρουε συνεχώς στον

ανώμαλο βράχο «της αμόρφου έτι [ελληνικής] γλώσσης».

Τη δεύτερη κατέ-

γραψε ό,τι του διηγήθηκαν ότι συνέβη, και συνέγραψε –χωρίς να έχει αξιώσεις

μυθιστοριογράφου, όπως τονίζει στον πρόλογο του έργου,–

Λυπηρόν ιστόρημα

16.

λαχος

, «Γεώργιος Ζαλοκώστας και η σύγχρονος ελληνική ποίησις», ό.π., σ.

122–123, 126, 128, 131, 140.

17. Το ίδιο, σ. 131-132.

18. Αχιλλεύς

αρασχος

Ανέκδοτα Ποιήματα

, Τύποις Π. Λεώνη, Αθήνησι 1904,

τόμ. 1, σ. η´-θ´.

19. George

and

Βαλεντίνη

, Μεταφρασθείσα εκ του γαλλικού υπό Αγγέλου Στ.

Βλάχου, Εκ του τυπογραφείου Δ. Σ. Κοπιδά, Αθήναι 1859, σ. α´.