Α' ΤΟΜΟΣ

Γεωργια Γκοτση

απέραντος θαυμασμός του κλασικού πολιτισμικού ιδεώδους στη βικτωριανή

κοινωνία δεν συνεπαγόταν εξοικείωση με τους νέους κατοίκους της αρχαίας

χώρας ούτε υπαγόρευε αναγκαστικά μια ευμενή προς αυτούς στάση. Συχνά

η αρχαιολατρία λειτουργούσε υποτιμητικά ή και απορριπτικά απέναντι στον

νεότερο ελληνισμό, που εμφανιζόταν ως εκφυλισμένο κακέκτυπο του αρχαίου,

τμήμα περισσότερο της οπισθοδρομικής βαλκανικής Ανατολής παρά της νεω-

τερικής Δύσης. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, ανάμεσα σε άλλα,

προσφέ-

ρει η άγνωστη κριτική για την ανθολογία ελληνικής ποίησης και τη βιογραφία

του Ρήγα που είχε ετοιμάσει η Elizabeth Mayhew Edmonds (βαπτ. 1821-

1907), κύρια εκπρόσωπος της προβολής των νεοελληνικών γραμμάτων στην

Αγγλία των δεκαετιών 1880 και 1890. Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι, παρ’ όλη την

επικριτική διάθεση του συντάκτη της, η κριτική δημοσιεύεται στο γυναικείο

περιοδικό

The Woman’s World

με το οποίο συνεργαζόταν η συγγραφέας.

Παραθέτω ένα απόσπασμα:

The modern Greeks have neither deserved nor obtained poetical renown.

They have made no attempt to carry on the splendid tradition of their fore-

fathers, and it is with a feeling of regret that we read the lame lyrics and

tame tragedy of the descendents of Homer and Sophocles. The best-known

poet of modern Greece is Aristotle Valaôritês, and several of his pieces

find a place in Mrs. Edmonds’ volume; but in her versions they are not

impressive, and they no doubt owe much of their popularity to the spirit

of political freedom with which they are informed. Far more Greek, and

therefore far nearer to literature, are the folk-songs of George Drosinês. It

is pleasant to read that though the inheritors of the speech of Aeschylus

have lost the feeling for art and beauty, which was once their own, they

have not forgotten their old mythology, and that a belief in Nereids still

lurks among the peasantry.

4. Για ένα άλλο παράδειγμα τεκμηρίωσης βλ. Γεωργία

κοτση

, «

Αναγινώσκονται,

κρίνονται και εκτιμώνται, –να το είπωμεν;– περισσότερον ή εν Ελλάδι:

Νέα στοι-

χεία για την πρόσληψη του Γ. M. Βιζυηνού στην Αγγλία, 1883-1896»,

Πόρφυρας

150 (2014), σ. 327-342: 333. Πρβλ. Λάμπρος

αρελας

Μετά θάρρους ανησυχίαν

εμπνέοντος. Η κριτική πρόσληψη του Γ. Μ. Βιζυηνού (1873-1896)

, University Studio

Press, Θεσσαλονίκη 2014, σ. 86.

5. Βλ. τη στήλη «Reviews and Notices»,

The Woman’s World

3 (1890), σ. 386-

388: 387. Η κριτική δημοσιεύθηκε όταν ο φιλικός προς τη συγγραφέα Oscar Wilde

είχε πλέον αποχωρήσει από τη διεύθυνση του περιοδικού. Τις αρνητικές αποτιμήσεις

της ελληνικής μούσας πρέπει, πάντως, να ενίσχυσε το γεγονός ότι οι άχαρες μετα-

φράσεις της Edmonds αδικούσαν την ποιητικότητα των κειμένων που προσπαθούσε

να αναδείξει.