Α' ΤΟΜΟΣ

Νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στην Ιταλία του 19ου αιώνα (1855-1857)

315

λα

και τη

Φαρμακωμένη.

Θεωρεί όμως ότι η γλώσσα που διάλεξε ο Σολωμός

για το ποιητικό του έργο σχετίζεται υπερβολικά με τον τόπο προέλευσης του

ποιητή και επομένως δεν μπορεί να θεωρηθεί γνήσια κοινή Νεοελληνική. Οι

πολλαπλές επιδράσεις από την ιταλική γλώσσα και οι ιδιαιτερότητες των Ιονί-

ων νήσων φορτίζουν, κατά τη γνώμη του, την ομορφιά της έκφρασης του λογο-

τέχνη που θα γίνει ο «εθνικός ποιητής». Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Semmola

είναι καθαρευουσιάνος. Το αντίθετο μάλιστα. Απλώς έχει την εντύπωση ότι ο

Σολωμός γράφει σε διάλεκτο και όχι στη νέα ελληνική γλώσσα. Θα μπορούσε

να είναι το «ομορφότερο κόσμημα του ποιητικού στεφάνου της Ελλάδας», «il

più bel gioiello della corona poetica di Grecia»,

αν είχε δουλέψει τη γλώσ-

σα του απελευθερώνοντάς την από διαλεκτικές υπερβολές και ιταλισμούς.

Πριν να παρουσιάσω μερικά άλλα παραδείγματα από το δοκίμιο του Semmola,

θα έπρεπε μάλλον να αναφέρω ότι συναντάμε το όνομά του στην εισαγωγή

της

Νεοελληνικής Φιλολογίας

του Ανδρέα Παπαδόπουλου Βρετού (1800-

1876). Ο Semmola, για τη ζωή του οποίου δεν στάθηκε δυνατόν να βρω πλη-

ροφορίες, υπήρξε στενός φίλος του Παπαδόπουλου Βρετού. Φοίτησαν στο

ίδιο σχολείο της Νάπολης, στο Βασιλικό Λύκειο San Salvatore

(που ιδρύθη-

κε το 1768 και λειτουργεί ακόμα και σήμερα ως Convitto Nazionale Vittorio

Emanuele II). Είχε έντονο ενδιαφέρον για τα αρχαία και τα νέα Ελληνικά και

10. Το ίδιο, σ. 205-206.

11. Το ίδιο, σ. 206.

12. Το ίδιο, σ. 204. Αντίστοιχη άποψη για τη γλώσσα του Σολωμού εκφράζει και ο

Α. Βαλαωρίτης το 1857 σε επιστολή του προς τον N. Tommaseo: «

Il Conte Solomo,

grande poeta, peccato grande non conosceva bene la lingua popolare. In secon-

do luogo la sua poesia non porta con sé quel carattere tutto proprio della poesia

greca. I suoi versi non sono greci e le sue aspirazioni appartengono all’Occi-

dente. Egli morì e non lasciò nulla. Qualche squarcio, qualche strofa, ecco tutto.

[...]». Βλ. Γεώργιος Ζ

ωρας

Επτανησιακά μελετήματα Γ´, Θωμαζαίος και Επτανήσιοι,

ανέκδοτος αλληλογραφία

Σπουδαστήριον Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας,

ΕΚΠΑ, Aθήνα 1966, σ. 148-150.

13. Aνδρέας Παπαδόπουλος Βρετός,

Νεοελληνικής Φιλολογίας, ήτοι

κατάλογος

των από πτώσεως της Βυζαντινής αυτοκρατορίας μέχρι εγκαθιδρύσεως της εν Ελλάδι

βασιλείας τυπωθέντων βιβλίων παρ’ Ελλήνων εις την ομιλουμένην, ή εις την αρχαίαν

Ελληνικήν γλώσσα

, Τύποις και αναλώμασι Λ. Δ. Βιλαρά και Β. Π. Λιούμη, εν Αθήναις

1854.

14. «Il Cavaliere Andrea Papadopoulo Vretò, che era stato nostro condiscepo-

lo nel Liceo del Salvatore e della cui amicizia sommamente ci pregiamo, ha avuto

la gentilezza nel mese prossimo decorso di inviarci da Atene il quaderno della

Nuova Pandora

[

…

]». Βλ.

emmola

, «D

el Risorgimento delle Lettere Greche

»,

σ. 34.