Α' ΤΟΜΟΣ

Η ΚΟΜΗΣΣΑ ΠΟΤΟΣΚΗ

265

(σ. 7-8). Το επόμενο πρωινό εμφανίζεται στο σπίτι του κυρίου Γλ. ως καλοντυ-

μένος Τούρκος αγάς και αναλαμβάνει και τη μεταμόρφωση του Μαρκίωνα σε

Οθωμανό, καθώς είναι ο μόνος τρόπος να εισέλθει στην αγορά των δούλων. Η

όλη ιεροτελεστία της μεταμφίεσης είναι απολαυστική και έχει συμβολικό χαρα-

κτήρα: ο Έλληνας ψαλιδίζει τα μαλλιά και τα γένια του Γάλλου, του φοράει

κίδαρι, που καλύπτει και τις τρίχες των κροτάφων του, τις οποίες κουρεύει

μέχρι τον αυχένα, «διότι οι Οθωμανοί έχουν ξυρισμένας τας κεφαλάς των» (σ.

9), και τον ντύνει με «τουρκικήν ενδυμασίαν μεγαλοπρεπή και πλουσίαν» (σ.

9). Ο Δημητράκης καταστρώνει σχέδιο, παραπέμποντας στον Μολιέρο,

και

προτείνει στον Μαρκίωνα να υποδυθεί τον κωφάλαλο και, εάν του αρέσει η

σκλάβα, να του δείξει την προτίμησή του με νεύματα (σ. 15). Ο Γάλλος χαρα-

κτηρίζει τον Έλληνα μεσίτη «έξυπνο» και «διάβολο» (σ. 15).

Η κυρία Φρόσω είναι μια γυναίκα που φαίνεται Οθωμανή, αλλά στην

πραγματικότητα είναι χριστιανή που υπηρέτησε επί πολλά χρόνια σε πλούσια

οθωμανική οικογένεια και «κατέχει την τουρκικήν γλώσσαν εντελώς, και την

λαλεί ως αι των χαρεμίων χανούμισσαι» (σ. 10). Η Ελληνίδα, άτομο της απο-

λύτου εμπιστοσύνης του Δημητράκη και των Γάλλων αστών, αναλαμβάνει να

παραλάβει την Ελένη από το Αβράτ-Παζάρ, μετά την ολοκλήρωση της αγο-

ραπωλησίας της κοπέλας, και να την ντύσει σύμφωνα με την ευρωπαϊκή μόδα.

Η Φρόσω είναι εκείνη που θα μεταφράσει από τα Τουρκικά στα Γαλλικά τη

δραματική ιστορία της Ελένης και θα ανακοινώσει αργότερα στην κοπέλα ότι

ο Μαρκίων την έχει αγοράσει. Όταν ο Μαρκίων αποφασίζει να προχωρήσει

στην υιοθεσία της Ελένης στη γαλλική πρεσβεία θα του χρειαστεί η Φρόσω ως

διερμηνέας· μετά τη σύνταξη των εγγράφων η Φρόσω μεταφέρει το «εμπεριε-

χόμενον» στην Ελένη, η οποία εκφράζει την ευγνωμοσύνη της με δάκρυα και

πέφτει στην αγκαλιά του ευεργέτη της (σ. 56).

25. Ο Δημητράκης λέει στον Μαρκίωνα «Συ δε γινώσκεις την τουρκικήν γλώσσαν

και πιθανόν να κάμη λόγον και εις σε ο πωλητής, και αν λησμονήσης ότι παίζομεν

κωμωδίαν και τω αποκριθείς γαλλιστί, θα πάθωμεν ό,τι έπαθεν ο ιατρός Σγαναρέλος.»

(σ. 14). Υπενθυμίζεται ότι ο Ράμφος μεταφράζει την κωμωδία του Μολιέρου

Ο κατά

φαντασίαν ασθενής

το 1834 και γράφει το 1866 τη σατιρική κωμωδία

Το παπί του

οικονομολόγου

, με σαφείς μολιερικές επιδράσεις. Για τη θεατρική αυτή δημιουργία

του Ράμφου βλ.

εοχαρακησ

–

αλιδοπουλοσ

, ό.π.