410 / 562
ΑΛΛΟ ΚΟΜΗΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΟΝΤΕΣ ´ Ή
ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΥΛΩΝΑΔΕΣ
409
όν, δεν υπάρχει εις την Ελλάδα άλλο προϊόν του πνεύματος, βιβλίον, ποίημα ή
θεατρικόν έργον, το οποίον να διήνυσε θριαμβευτικώτερον στάδιον, το οποίον
να συνεκλόνισε περισσότερα θρανία από γέλωτα, να ηλέκτρισε περισσοτέρας
χείρας εις κρότημα, να εξήντλησε περισσότερα εισιτήρια. Η ιστορία του ελλη-
νικού θεάτρου θα δυσκολευθή βέβαια εις το μέλλον να εξηγήση το μυστήριον
της επιτυχίας ταύτης. Οπωσδήποτε όμως θα την ομολογήση. Και αυτό είναι
το παν».
39
Η σταδιακή αφομοίωση της ξένης φάρσας, που αποτέλεσε αφετηρία δημι-
ουργικών εξελίξεων στο νεοελληνικό θέατρο της τελευταίας δεκαετίας του
19ου αιώνα, αλλά κι η επιβίωσή της, βασίστηκαν στη
διαρκή ανανέωση, με
μοχλό τη μουσική, το τραγούδι, τον αυτοσχεδιασμό.
Στην περίπτωση των
Μυλωνάδων
,
ο ενοφθαλμισμός του ευρωπαϊκού θεά-
τρου στον νεαρό κορμό του ελληνικού πέτυχε τόσο, που η διασκευή τους
«κατά τα καθ’ ημάς», οι
Νέοι Μυλωνάδες
, δεν έπιασε τόπο.
We can’t argue with success
, λένε οι Εγγλέζοι: δεν μπορούμε να τα
βάλουμε με την επιτυχία. Άλλωστε, άλλο κόμης κι άλλο κόντες! Αν έχεις τον
Γάλλο, τον αυθεντικό, τι να τον κάνεις τον Ζακυνθινό, που βγήκε και ρεπου-
μπλικάνος;
39. «Από χθες έως σήμερον: σημειώσεις Αθηναίου», «Οι Μυλωνάδες», εφημ.
Νέον
Άστυ
, αρ. 269, 6 Σεπτεμβρίου 1902, σ. 2.