![Show Menu](styles/mobile-menu.png)
![Page Background](../common/page-substrates/page0409.png)
ΗΡΩ ΚΑΤΣΙΩΤΗ
408
Η τετράπρακτη κωμωδία που έγινε κωμειδύλλιο τόσο αγαπητό, όσο και η
Τύχη της Μαρούλας
, το έργο που καταμάγεψε το κοινό των Αθηνών τρία ολό-
κληρα χρόνια και που παίχτηκε τριάντα φορές (είκοσι πέντε μετράμε σήμερα),
σε μια και μόνη περίοδο (θερινή σεζόν του 1889), είναι προφανώς οι
Μυλω-
νάδες
στη νέα τους μορφή, κι όχι η πεντάπρακτη διασκευή του Σπ. Καλύβα.
Η τρίτη περίπτωση είναι ένα πρόγραμμα παράστασης, 15 Δεκεμβρίου
1896, στο χειμερινό θέατρο Μνηματακίων της Πόλης, απ’ τον θίασο “Πρόο-
δος” των Δημητρίου Κοτοπούλη και Νικολάου Καρδοβίλλη:
Οι ανεξάντλητοι
και δημοφιλέστατοι Νέοι Μυλωνάδες: κωμειδύλλιον εις πράξεις 4, μετά 24
ωραιοτάτων ασμάτων τονισθέντων υπό του αρχιμουσικού Ανδρέου Σάιλλερ Les
Meuniers amoureux
.
37
Οι συνηθισμένοι από χρόνια προσδιορισμοί «ανεξάντλητοι» και «δημοφι-
λέστατοι», ο αριθμός των πράξεων και των ασμάτων, ο μουσικοσυνθέτης, ο
τίτλος όπως είχε καθιερωθεί στα γαλλικά και, βέβαια, η διανομή με τα γνωστά
πρόσωπα (Τσεκίνος, Ροζίνα, Σιλβέστρα, Πίππος, Κίττα, Θωμάς), είναι ικανά
να μας πείσουν ότι πρόκειται για τους παλιούς, με πολλά τραγούδια, κι όχι για
τους
Νέους Μυλωνάδες
του Σπ. Καλύβα. Εξάλλου στο πρόγραμμα της 29ης
Δεκεμβρίου, που ξαναπαίζεται το έργο, ο όρος
Νέοι
έχει απαλειφτεί.
38
Είχαμε αναρωτηθεί στην αρχή για ποιο λόγο δεν είχανε τύχη οι
Νέοι Μυλω-
νάδες
, μια διασκευή «κατά τα καθ’ ημάς»∙ είχαμε επίσης αναρωτηθεί για το
ποιοι παράγοντες καθορίσανε την “πολιτογράφηση” των
Μυλωνάδων
, της
ξένης αυτής κωμωδίας, στο ελληνικό δραματολόγιο. Στα ερωτήματα λοιπόν
που θέσαμε στην εισαγωγή, μπορούμε να δώσουμε μιαν απάντηση τώρα:
Οι
Νέοι Μυλωνάδες
δεν είχαν τύχη στον καιρό τους, όχι τόσο γιατί τους
λείπανε οι αρετές –τα κριτήρια δεν ήταν και πολύ αυστηρά. Δεν είχαν τύχη,
γιατί συμπέσανε με τους παλιούς στην πιο σημαντική τους φάση, εκείνη που
τους έδωσε καινούρια πνοή και που τη στήριξε ένα μεγάλο και πολυσύνθετο
ταλέντο, ο Ευάγγελος Παντόπουλος, κι ένα κοινό ενθουσιώδες και δυναμικό.
«Το βέβαιον είνε», σημείωνε το
Νέον Άστυ
τον Σεπτέμβριο του 1902, «ότι
αν εις τους “Μυλωνάδες” γείνη η προσβολή να θεωρηθούν πνευματικόν προϊ-
37. Χρυσόθεμις
Σ
ταματοπούλου
-Β
ασιλάκου
,
Κωνσταντινουπολίτικα θεατρικά προ-
γράμματα 1876-1900: συμβολή στη βιβλιογράφηση θεατρικών μονόφυλλων του 19ου
αιώνα
, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1999, σ. 94. Το πρόγραμμα
βρίσκεται στο Θεατρικό Μουσείο, Αρχείο Προγραμμάτων ΚΜΕΕΘ, ΘΜ 28/1 και στο
ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ.
38. Το ίδιο, σ. 96-97.