B' ΤΟΜΟΣ

ΗΡΩ ΚΑΤΣΙΩΤΗ

406

όλους τους παρισταμένους να δειπνήσουν μαζί του: «Σήμερα ούλοι ίσα κι

όμοια, λέει, Ρεπούμπλικα... Μα νότα μπένε, μόνο για ’πόψε κι’ αύριο ο πάσα

ένας ’ς το πόστο του!».

Ο Σπυρίδων Καλύβας προσπάθησε να δώσει μιαν άλλη διάσταση στους

Νέους Μυλωνάδες

, απορρίπτοντας ό,τι θεωρούσε απίθανο κι αφύσικο στους

παλιούς. Έτσι όμως, το έργο του δεν άφηνε πολλά περιθώρια στους ηθοποι-

ούς κι όλα τα ατού της παλιάς φάρσας, αυτά ακριβώς που εκμεταλλεύτηκε ο

Παντόπουλος, βγαίνανε απ’ το παιχνίδι.

Παρά τη σχετική τους αξία και την ευνοϊκή συγκυρία, παρά την αναγνω-

ρισιμότητα του συγγραφέα τους, αλλά και τη δημοσιογραφική του ιδιότητα

–κλειδί για το ανέβασμα καινούριου έργου στη σκηνή, οι

Νέοι Μυλωνάδες

ούτε το 1888-1889 ούτε αργότερα φαίνεται να είδανε τα φώτα της ράμπας.

Σημειώσαμε ωστόσο στην αρχή ότι συναντάμε κάποιες φορές, στα χρόνια που

ακολουθούν την έκδοση των

Νέων Μυλωνάδων

, κωμωδία να παίζεται μ’ αυτόν

τον τίτλο. Με μια δεύτερη ματιά όμως, αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για

τους παλιούς, γνωστούς

Μυλωνάδες

κι όχι για το έργο του Καλύβα: οι θίασοι

παρουσιάζουν καινούρια για το κοινό τραγούδια κι επιδιώκουν να προσελκύ-

σουν θεατές, γι’ αυτό προσθέτουν στον τίτλο των

Μυλωνάδων

τον προσδιο-

ρισμό

Νέοι

. Αξίζει λοιπόν ν’ αναφερθούμε εδώ, για του λόγου το αληθές, σε

τρεις γνωστές περιπτώσεις, δύο από εφημερίδες και μία από πρόγραμμα:

Στον

Ταχυδρόμο

της Αλεξάνδρειας, 11/23 Νοεμβρίου 1890, ανάμεσα στις

παραστάσεις του θιάσου “Μένανδρος”, στο θέατρο Ζιζίνια, γίνεται λόγος και

για τους

Νέους Μυλωνάδες

, «μετά των ωραίων ασμάτων», που παρουσιά-

στηκαν στις 6 Νοεμβρίου, «εν μέσω ενθουσιασμού και χειροκροτημάτων». Ο

συντάκτης γράφει μονάχα για την επιτυχία που είχαν τα τραγούδια: ο Ευάγγε-

λος Παντόπουλος, «ο Αριστοφάνης της εποχής», αναγκάστηκε να επαναλά-

βει «το δημώδες Αθηναϊκόν άσμα κατ’ απαίτησιν των θεατών». Η Χαρίκλεια

Αθανασοπούλου, και μόνη και με τον Παντόπουλο, τραγούδησε αλάνθαστα

και με χάρη.

30. «Θεατρικά», εφημ.

Ταχυδρόμος

(Αλεξάνδρειας), αρ. 123, 11/23 Νοεμβρίου

1890, σ. [3]. Στο δημοσίευμα δεν αναφέρονται ρόλοι. Εν τούτοις, στο: Θόδωρος

τζηπανταζής

Από του Νείλου μέχρι του Δουνάβεως: το χρονικό της ανάπτυξης του

ελληνικού επαγγελματικού θεάτρου στο ευρύτερο πλαίσιο της Ανατολικής Μεσογείου,

από την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους ώς τη Μικρασιατική καταστροφή

, Πανεπι-

στημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2012, τ. Β2,

Παράρτημα – Κίνηση Ελληνικών

Θιάσων

(1876-1897), Ημερολόγιο παραστάσεων, σ. 783, στην παράσταση 6/11/1890,