B' ΤΟΜΟΣ

Ευριπιδησ Γαραντουδησ

ναντι σε στιχουργικές μορφές με μεγάλη παράδοση στη νεοελληνική ποίηση,

όπως η ομοιοκαταληξία, και με αναγνωρισμένη ξένη καταγωγή, όπως ο ενδε-

κασύλλαβος.

Στο ποίημά του ο Καρασούτσας, ενεργώντας ποιητική αδεία

αλλά έχοντας και αρχαιογνωστική κάλυψη (τον Πλούταρχο), αντιστρέφει τους

όρους: δεν χρειάζεται να ανασχεθούν τα οθνεία μέτρα, ποιήματα και γενικότε-

ρα είδη, αφού και αυτά κατά βάθος, εν προκειμένω το σύγχρονο μελόδραμα,

κατάγονται από την αρχαία Ελλάδα.

Το δεύτερο ποίημα του Καρασούτσα, « Ἐπιστολὴ πρὸς Λέανδρον. Περὶ

ἑλληνικῆς ποιήσεως καὶ γλώσσης», εκτείνεται σε 9 σελίδες της

Βαρβίτου

και

είναι γραμμένο σε 224 ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους με πλεκτή ή ζευγαρω-

τή ομοιοκαταληξία.

Το ποίημα, που, σύμφωνα με τη μοναδική σημείωσή του,

γράφτηκε το 1853,

απευθύνεται προς τον Λέανδρο, ο οποίος δεν είναι άλλος

από τον πρότυπο για την ελληνική πνευματική αναγέννηση ήρωα του μυθιστο-

ρήματος του Παναγιώτη Σούτσου

Ο Λέανδρος

(1834)

και σε μεγάλο βαθμό

είναι συγγενικό με το ποίημα του Αλέξανδρου Σούτσου « Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν

24. Βλ. σχετικά Γ

αραντουδης

, «H αναβίωση της αρχαίας ελληνικής μετρικής τον

19ο αιώνα. H μετρική θεωρία και πράξη του Aλέξανδρου Pίζου Pαγκαβή», σ. 35-36.

25. Η στάση του Καρασούτσα είναι αντίστοιχη με εκείνη του Γεωργίου Ζαλοκώ-

στα, ο οποίος σε σύντομο άρθρο του υποστήριξε τον ενδεκασύλλαβο ως στίχο κατάλ-

ληλο για κάθε ποιητικό είδος. Είναι γνωστό ότι ο Ζαλοκώστας πνευματικά συνδεόταν

με την Iταλία και τα Eπτάνησα, αλλά και εφάρμοσε ένα οικείο στους Aθηναίους

λογίους τέχνασμα: κατοχύρωσε τα πάτρια ένσημα του στίχου, γράφοντας ότι «ὁ ἐνδε-

κασύλλαβος ἐπολιτογραφήθη μὲν εἰς τὴν Ἰταλίαν, ἀλλ’ εἶναι στίχος τῆς ἀρχαίας ἑλλη-

νικῆς ποιήσεως». Βλ. Γεώργιος

αλοκώστας

, «Ποίησις»,

Πανδώρα

2/28 (15.5.1851),

σ. 679.

26. Βλ. Κ

αρασουτσας

, σ. 122-130.

27. Η σημείωση, «Τὸ ποίημα τοῦτο ἐγράφη κατὰ τὸ 1853 τὸ τετρακοσιοστὸν ἔτος

μετὰ τὴν ἅλωσιν» (

το ίδιο

, σ. 129), δίνει στο ποίημα του Καρασούτσα σαφώς μεγα-

λοϊδεατική προοπτική.

28. Τη σύνδεση του Λέανδρου του ποιήματος του Καρασούτσα με τον ήρωα του

ομώνυμου μυθιστορήματος του Παναγιώτη Σούτσου επεσήμανε ο Νάσος Β

αγενας

«Για την πεζογραφία στα Επτάνησα (και στην Ελλάδα γενικά) τον 19ο αιώνα»,

Γκιό-

στρα. Κείμενα κριτικής διαμάχης

, Μικρή άρκτος, Αθήνα 2012, σ. 120-170: 156-157:

« Όλα δείχνουν ότι ο

Λέανδρος

[του Σούτσου] εθεωρείτο από τους περισσότερους

έργο “άξιο της μεγάλης φήμης του” (1839) και “το άριστον παρ’ ημίν μυθιστορικόν

δοκίμιον” (1868)». Και στην υποσημείωση: «Ι. Καρασούτσας,

Η βάρβιτος

, Αθήνα

1860, β΄. Γοητευμένος, μάλιστα, από τον ήρωα του μυθιστορήματος ο Καρασούτσας

απευθύνει μακρότατη –γραμμένη το 1853– ποιητική “Επιστολή προς Λέανδρον, περί

ελληνικής ποιήσεως και γλώσσης” (περιέχεται στην

Βάρβιτον

)».