217 / 562
Χριστινα Παλαιολογου
216
επιρροές, καθώς η γερμανική σκέψη και λογοτεχνία επιδρούν καταλυτικά στη
διαμόρφωση ενός νέου ύφους.
Ο Καμπύσης, σε αυτή την περίοδο της δημιουργίας του, επεκτείνεται από
το ατομικό στο καθολικό, εκφράζοντας τη γενικότερη τάση της εποχής του για
την αναζήτηση του απόλυτου ιδανικού στη λογοτεχνία, τις εικαστικές τέχνες
και τη μουσική. Ο συγγραφέας, που σε όλη του την πορεία βασανίζεται από
την αναζήτηση της τελειότητας στην τέχνη, επιχειρώντας να αγγίξει τις απά-
τητες κορυφές, βρίσκει στη Γερμανία την ποίηση, το όνειρο, την προσπάθεια
να συνδυαστεί η πραγματικότητα με το όνειρο.
Την περίοδο αυτή ο Καμπύσης υποδέχεται με ενθουσιασμό την ιδέα του
Κ. Χατζόπουλου για τη δημιουργία ενός νέου πρωτοποριακού περιοδικού, το
οποίο θα προέβαλλε τις νέες ιδέες και τάσεις στη λογοτεχνία και την τέχνη
και δεν θα αρκούνταν στο πρότυπο του γαλλικού περιοδικού
Mercure de
France
.
5
Το νέο αυτό περιοδικό ήταν
Η Τέχνη
, στο οποίο ο Καμπύσης διατη-
ρούσε τη στήλη «Γερμανικά Γράμματα». Στην προσωπική αλληλογραφία του
Καμπύση με τον εκδότη, ο συγγραφέας γράφει χαρακτηριστικά: «Σου στέλνω
τα “Γερμανικά Γράμματα” του μηνός και σου λέγω πως το μοτίβο του Ζαρα-
τούστρα θα κοσμίσει την “Τέχνη”. Πως το περνάει “το μερκύρ ντε Φρανς”
στο νέο που συ θέλεις και πως όταν εκείνος θα έχει ένα μοτίβο του Στράους ο
αιώνας θα έχει φύγει από καιρό».
6
Σε ένα από τα «Γερμανικά Γράμματα» ο Καμπύσης επιχειρεί να αιτιολο-
γήσει το μεγαλείο που ο ίδιος αναγνωρίζει στο γερμανικό πνεύμα. Διαπιστώνει
καταρχήν πως η ίδια η φύση της χώρας, με την ανομοιομορφία και την ομορ-
φιά της, συμβάλλει στη δημιουργία ενός πνεύματος ζωηρού και μεγάλου: «Οι
Άλπεις, το φαντασμαγορικό πανόραμα του Τυρόλου, ο Ρήνος, το Τύριγκεν, τα
δάση, οι ποταμοί, οι λίμνες, η Βορειοθάλασσα, το χιόνι, η ομίχλη»
7
είναι αυτά
που οδηγούν, κατά τον συγγραφέα, τους Γερμανούς δημιουργούς στο πλάσιμο
διαφορετικών μορφών και χαρακτήρων:
5. Φιλολογική επιθεώρηση που ιδρύθηκε το 1889 και διατηρήθηκε έως το 1965
από συγγραφείς που πρόσκεινται στον Συμβολισμό, με επικεφαλής τον Remy de
Gourmont. Από το 1890 καθιερώνεται ως όργανο των συμβολιστών μαζί με τις επιθε-
ωρήσεις
La Plume
και
La Revue Blanche
.
6. Μαρία
Α
ντωνίου
-Τ
ίλιου
,
Το περιοδικό «Η Τέχνη» (1898-1899). Συμβολή στη
μελέτη της Ιστορίας της Νεοελληνικής λογοτεχνίας
, Διδακτορική Διατριβή, Φιλοσο-
φική Σχολή, Τμήμα Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 1990, σ. 105.
7.
Κ
αμπύσης
, «Γερμανικά Γράμματα», σ. 70.