Ο Ιωάννης Καμπούρογλου (1851-1903)
441
όπου παραιτήθηκε ο ίδιος τον Απρίλιο του 1897 (βλ. την πληροφορία στην
Πρωία
, 8.7.1903). Παντρεύτηκε το 1889 την Κωνσταντινουπολίτισσα Ιουλία
Δρόσου-Μαλανδρίνου και απέκτησε δύο παιδιά, έναν γιο και μία κόρη.
Κατά το διάστημα της φοίτησής του στην Αθήνα, αλλά και μετά την επι-
στροφή του από τη Γερμανία σχετίστηκε με τους κύκλους των νεαρών λογίων
(Νικολάου Γ. Πολίτη, Σπυρίδωνος Λάμπρου, Σπυρίδωνος Βασιλειάδη, Αριστο-
μένη Προβελέγγιου, Αλεξάνδρου Μωραϊτίδη, Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου
(Jean Moréas), Δημητρίου Κορομηλά, Εμμανουήλ Δ. Ροΐδη κ.ά.), δημοσίευσε
ποιήματα και πεζά (με το όνομά του ή με το ψευδώνυμο Φλοξ και Φλοξ η
Ασμοδαία) σε πολλά περιοδικά και ημερολόγια της εποχής (
Ιλισσός
,
Παρθε-
νών
,
Χελιδών
,
Καζαμίας
/
Αθηναϊκόν/Προφητικόν Ημερολόγιον
του Δ. Κορομη-
λά,
Αττικόν Ημερολόγιον
του Ειρηναίου Ασώπιου,
Ασμοδαίος
,
Ραμπαγάς
κ.ά.)
και συμμετείχε έξι φορές από το 1865 ώς το 1873 (1865, 1868, 1869, 1870,
1871 και 1873) στον Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό, χωρίς ποτέ να καταφέρει
να κερδίσει το βραβείο παρά μόνο να επαινεθεί στους διαγωνισμούς του 1871
και του 1873.
2
Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του φιλολογικού συλλόγου «Παρ-
νασσός» και διετέλεσε πρόεδρός του το 1870. Ορίστηκε κριτής σε πολλούς
διαγωνισμούς, ποιητικούς, μεταφραστικούς και θεατρικούς. Γλωσσικά ήταν
αρχικά μετριοπαθής, αλλά αντιτάχθηκε στην ψυχαρική πρόταση και σκλήρυνε
τη θέση του στο γλωσσικό ζήτημα τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Στη συνέχεια θα επιχειρήσω μια συνοπτική αλλά εποπτική παρουσίαση της
συγγραφικής του παραγωγής, για να φανεί το μεγάλο εύρος της δραστηριό-
τητάς του.
Όπως και οι περισσότεροι φερέλπιδες νεαροί λογοτέχνες της εποχής του,
εκεί γύρω στα 1870, κατά τη μετάβαση από τον εκπνέοντα Ρομαντισμό προς
την προετοιμασία νεότερων εξελίξεων, επένδυσε πολλά στο ποιητικό του έργο
και φιλοδόξησε να αναδειχθεί στον τομέα αυτό, με τις συμμετοχές του σε ποιη-
τικούς διαγωνισμούς, με αυτοτελείς εκδόσεις και με την τακτική παρουσία του
σε περιοδικά. Στα ποιητικά του έργα είναι φανερή η ικανότητά του στη στι-
χουργία, αλλά δεν λείπουν οι γενικότερες αδυναμίες της ποίησης της εποχής:
η ψυχρότητα και η επιφανειακότητα στα νεοκλασικιστικά θέματα και ο μανιε-
ρισμός στην ερωτική ρομαντική θεματική.
3
Στα νιάτα του τύπωσε αυτοτελώς
2. Για τις συμμετοχές του στους πανεπιστημιακούς ποιητικούς διαγωνισμούς βλ.
Panayotis
M
oullas
,
Les concours poétiques de l’Université d’Athènes (1851-1877)
,
ΙΑΕΝ/ΓΓΝΓ, Αθήνα 1989, σ. 208-209, 248, 259, 275-277, 291-292, 312-313.
3. Βλ. και αντίστοιχες αποτιμήσεις του Γ.
Κ
εχαγιογλου
στο σχετικό λήμμα στο
Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό
, τ. 4, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1985, σ. 239.