Α' ΤΟΜΟΣ

Λαμπροσ Βαρελασ

444

Αναρίθμητη, βέβαια, είναι η δημοσιογραφική αρθρογραφία του στην εφη-

μερίδα

Σκοπιά

(9 Ιανουαρίου 1872

κ.εξ.

, όπου αναγράφεται ως ένας από τους

πέντε συντάκτες και όπου φαίνεται να πρωτοχρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Ι.

Φλοξ), στην

Εφημερίδα

του Δ. Κορομηλά και στη δική του

Νέα Εφημερίδα

πολιτικά άρθρα, κοινωνικές ειδήσεις, αναγγελίες λογοτεχνικών βιβλίων και κρι-

τικές παρουσιάσεις, αναγγελίες και κριτικές θεατρικών παραστάσεων και άλλα

πολλά. Υπήρξε από τους εισηγητές του καθημερινού ρεπορτάζ στην Ελλάδα

και δημιούργησε το είδος «Διάφορα»/«Διαφορίδια», τα σύντομα σημειώματα

ποικίλης θεματικής (κοινωνικής, λογοτεχνικής κ.ά.) που γνώρισαν μεγάλη διά-

δοση και δημιούργησαν παράδοση στον ελληνικό δημοσιογραφικό λόγο.

Στη

Νέα Εφημερίδα

ήταν

ο πιο συστηματικός καταγραφέας και σχολιαστής των

λογοτεχνικών εκδόσεων και είναι γνωστό ότι υποδέχτηκε θερμά τον Αλέξαν-

δρο Μωραϊτίδη δημοσιεύοντας συστηματικά διηγήματά του και ότι επαινούσε

θερμά τα «παπαδιαμαντάκια», τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, αν και ο

τελευταίος ποτέ δεν θέλησε να δημοσιεύσει έργο του στην εφημερίδα του. Η

διαμάχη άλλωστε του Παπαδιαμάντη με τον Ζήτα (Μητσάκη) το καλοκαίρι

του 1890 είχε ως αφετηρία διθυραμβικό σημείωμα του Ι. Καμπούρογλου για

το έργο του Σκιαθίτη.

Ο Καμπούρογλου αφιέρωσε πολλή ενέργεια στη μετάφραση, ακολουθώντας

την απαίτηση της εποχής που ήθελε τον ολοκληρωμένο άνθρωπο των γραμ-

μάτων να επιδίδεται και στον μεταφραστικό λόγο. Χάρη στην πολυγλωσσία

του πλούτισε τα νεοελληνικά γράμματα με πλήθος μεταφρασμένων κειμένων

από πολλές γλώσσες. Είναι γνωστή η συμβολή του (αλλά αξίζει να μελετηθεί

συστηματικότερα) στην πρόσληψη της ισπανικής λογοτεχνίας στον ελληνικό

χώρο.

Μετέφρασε το μονόπρακτο

Οι αδιάφοροι

(1874) του Ισπανού προξέ-

8. Βλ. και τις σημαντικές παρατηρήσεις του Γαβριηλίδη στο νεκρολογικό σημείω-

μά του, ό.π. (σημ. 1).

9. Για τις επαινετικές κρίσεις του Καμπούρογλου στην εφημερίδα του σχετικά με

το έργο του Μωραϊτίδη και του Παπαδιαμάντη βλ. Σοφία

πόρα

Ο Παπαδιαμάντης

και οι αναγνώστες του. Ζητήματα ιστορίας της πρόσληψης του έργου του (1879-1961)

ανέκδοτη Διδακτορική Διατριβή, Τμήμα Φιλολογίας, ΕΚΠΑ, 2008. Για τη διαμάχη

Μητσάκη – Παπαδιαμάντη βλ. Β

αρελας

«Ο Ζ[…]/Ζήτα και ο Παπαδιαμάντης: Άλλη

μια πρόταση για την ταύτιση του ψευδωνύμου»,

Νέα Εστία

1835 (Ιούλ.-Αύγ. 2010),

σ. 63-93.

10. Βλ. τις αναφορές στο Κ. Γ.

ασινησ

, «Η ελληνική ταυτότητα της ισπανικής

λογοτεχνίας» στον τόμο

Πρακτικά του Δ΄ Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Νεο-

ελληνικών Σπουδών (Γρανάδα 9-12.9.2010),

Ταυτότητες στον ελληνικό κόσμο (από

το 1204 έως σήμερα)

, τ. 2, Αθήνα 2011, σ. 145-166.