Λαμπροσ Βαρελασ
446
1876 μεταφράζει διασκευάζοντας το ποίημα του Heine «Die Wallfahrt nach
Kevlaar» τιτλοφορώντας το «Παναγία η θαυματουργός» (εφημερίδα
Στοά
,
16.8.1876), το οποίο ξαναδημοσιεύεται στο
Αττικόν Ημερολόγιον
του Ειρηναί-
ου Ασώπιου του έτους 1879 και στον
Ραμπαγά
(17.4.1880). Ο Καμπούρογλου
αναπλάθει τη μετάφραση το 1897 και τη συμπεριλαμβάνει, με νέο τίτλο «Η
χάρι της», στην ποιητική του συλλογή
1900
. Στην ίδια αυτή συλλογή περιλαμ-
βάνει επίσης μεταφράσεις δεκαεννιά ποιημάτων από τα «Letzte Gedichte»
του Heine, τις οποίες είχε απαγγείλει πρώτα στον «Παρνασσό» το 1899.
Στον τόμο αυτό αναπτύσσει τη μεταφραστική του πίστη στον «εξελληνισμό»
των έργων, χαρακτηρίζοντας τον μεταφραστικό εαυτό του ως «εξελληνιστή».
Νωρίτερα είχε δημοσιεύσει μεταφράσεις άλλων ποιημάτων του Heine στον
Ραμπαγά
(1880).
Μετέφρασε επίσης έργα και από άλλες λογοτεχνίες (αμερικανική/αγγλική,
δανέζικη, ιταλική), ίσως μέσω των Γαλλικών, αν και φαίνεται πως γνώριζε και
Αγγλικά και Ιταλικά. Μετέφρασε διασκευάζοντας το γνωστό παραμύθι του
Andersen «Το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος» τιτλοφορώντας το «Το από-
βλητον» (
Καζαμίας του Κορομηλά
του έτους 1873), και είναι, μαζί με τον
Δημήτριο Βικέλα και τον Σπυρίδωνα Βασιλειάδη, από τους πρώτους που έκα-
ναν γνωστό τον Δανό συγγραφέα στην Ελλάδα. Από τα Ιταλικά μετέφρασε, το
1874, το λιμπρέτο της διάσημης τότε όπερας
Ιόνη, οι τελευταίες ημέρες της
Πομπηΐας
(
Jone
) του Giovanni Peruzzini σε μουσική του Errico Petrella.
Από αναγγελία της εφημερίδας
Στοά
(3.12.1880) φαίνεται πως με τον Antonio
Frabasile μετέφρασαν το δράμα
Sappho of Lesbos
της Αμερικανίδας συγ-
γραφέως Estelle Anna Lewis ή Stella (ψευδώνυμο της Sarah Anna Lewis,
φίλης του Poe). Δεν έχει βιβλιογραφηθεί τέτοια έκδοση, αλλά είναι πιθανό πως
κυκλοφορούσε σε χειρόγραφη μορφή στον θεατρικό χώρο και παιζόταν.
Κυρίως όμως μετέφραζε από τα Γαλλικά, τα οποία γνώριζε άπταιστα. Η
μετάφραση της
Νανάς
(1880) του Zola δεν χρειάζεται συστάσεις, απαιτείται
όμως να γίνει διεξοδική μελέτη από μεταφρασεολόγους για τη θεωρία και τη
μεταφραστική πράξη γι’ αυτό το εμβληματικό μεταφραστικό γεγονός. Μετέ-
φρασε επίσης θεατρικά έργα του Victorien Sardou:
Ραμπαγάς
(τυπώθηκε το
1878, ξεσήκωσε τον κόσμο εναντίον του πρωθυπουργού Κουμουνδούρου και
έδωσε το έναυσμα στους Βλάση Γαβριηλίδη και Κλεάνθη Τριαντάφυλλο για
τον τίτλο της εφημερίδας τους) και
Πατρίς
(παραστάθηκε πολλές φορές από
τον κουμπάρο του Διονύσιο Ταβουλάρη και εκδόθηκε το 1903)· του Octave
Feuillet:
Δαλιδά
(τυπώθηκε το 1882, πολυανεβασμένη στο θέατρο από το
1878
κ.εξ.),
Η Σφίγξ
(
Le sphinx
, ανέκδοτο που μάλλον δεν παίχτηκε σε παρά-
σταση)· του François Coppée:
Σεβήρος Τορέλλης
(εκδόθηκε το 1905, αφού