Α' ΤΟΜΟΣ

Λαμπροσ Βαρελασ

442

την ποιητική συλλογή

Η Ακρόπολις

(το 1871. Το ομότιτλο εκτενέστερο ποίημα

της συλλογής ορίστηκε το 1893 με βασιλικό διάταγμα ως υποχρεωτικό ανάγνω-

σμα στην όγδοη τάξη των παρθεναγωγείων και έκανε νεότερες εκδόσεις από το

1894

κ.εξ

.), το εκτενές ποίημα

Φαέθων

(1871) και τη συλλογή

Πατρίς – Νεότης

(1873). Αρκετά από τα ποιήματά του αυτής της περιόδου είχαν μεγάλη διάδο-

ση και κυκλοφορούσαν μεταξύ των λόγιων νέων της εποχής (διάσημα έγιναν το

«Μούσα δραπέτις», δημοσιευμένο το φθινόπωρο του 1872 στο περιοδικό

Παρ-

θενών

, και «Το σκαμνί των εξετάσεων» από την ενότητα «Ο φοιτητής» της

συλλογής

Πατρίς – Νεότης

). Στη δεκαετία του 1880 τυπώθηκαν αυτοτελώς, με

πρωτοβουλίες άλλων, το

Επί τη διακοσιετηρίδι μετά τον θάνατον του Καλδερών

τελουμένων εορτών εν Ισπανία Ποίημα ελληνικόν

(1881) και το

Έρωτος ημέραι

(1886). Στη δεκαετία του 1890 και ύστερα από την απομάκρυνσή του από τη

δημοσιογραφία τύπωσε ο ίδιος το ποίημα

Ελλάς – Κουσσούφλιανη

(1898), τη

συλλογή

Διά τα παιδία

(1899) και το κύκνειο άσμα του

1900. Ποιητική συλλο-

γή

(1900), με αρκετούς πίνακες του Νικηφόρου Λύτρα σχεδιασμένους ειδικά

για τον τόμο και λίγα σχέδια του Αλέξανδρου Φιλαδελφέα. Στη συλλογή αυτή,

δοκιμάζοντας να μιμηθεί την αρχαία ελληνική ποίηση, δημοσιεύει αρκετά ποι-

ήματα ανομοιοκατάληκτα, τα οποία αξίζει να προσεχθούν από τους μελετητές

της αναβίωσης της αρχαίας ελληνικής μετρικής.

Νεαρός δοκίμασε την τύχη του και στην πεζογραφία, δημοσιεύοντας και

τυπώνοντας αυτοτελώς το αδύνατο ρομαντικό ερωτικό μυθιστόρημα

Μαρία

και Λέανδρος

(1868), που δημοσιεύτηκε αρχικά ως παράρτημα στο περιοδικό

Ιλισσός

. Με μεγαλύτερη επιτυχία κινήθηκε στο είδος του διηγήματος. Αρχικά

είχε αναγγείλει το «“Κλέων Μαλέας”, διήγημα πρωτότυπον, και ελληνικής

υποθέσεως, μεστόν ευφυολογίας και χάριτος» προορισμένο για τον γ΄ τόμο

του περιοδικού

Παρθενών

(1873), το οποίο δεν πρέπει τελικά να δημοσίευσε.

Δημοσίευσε όμως «Το μετά χιλιετηρίδα Λεξικόν» στο

Αθηναϊκόν ημερολόγι-

ον του έτους 1875

του Δημητρίου Α. Κορομηλά (1875), όπου πρωταγωνιστεί

ο Heine, το οποίο προκάλεσε αρκετή εντύπωση και αναδημοσιεύτηκε στο

Ημερολόγιον της Ανατολής του έτους 1883

(Κωνσταντινούπολη 1882). Δημο-

σίευσε επίσης το διήγημα «Απ’ Αθηνών εις Φάληρον (Σιδηροδρομικός έρως)»,

στο

Προφητικόν ημερολόγιον του έτους 1877

(Καζαμίας του Κορομηλά, 1876).

Η πρωτότυπη συγγραφική παραγωγή του επεκτάθηκε και στο δραματι-

κό είδος, δημοσιεύοντας αρχικά κάποια μονόπρακτα

και πολύ αργότερα μία

4. Τα μονόπρακτά του έχουν καταγραφεί από τη Χρυσόθεμη

ταματοπούλου

-Β

σιλάκου

, «Ελληνική βιβλιογραφία μονόπρακτων έργων του 19ου αιώνα: Α΄ συμβολή»,

Παράβασις

4 (2002), σ. 87-213.