Παναγιώτης Αντωνόπουλος
20
απόγνωσης. Αλλά για ένα νεοκλασικιστή του δικού του δια-
μετρήματος, η απόδοση μιας ανύπαρκτης κλινικής συμπεριφο-
ράς σε ένα λογοτεχνικό ίνδαλμα της αρχαιότητας είναι προτι-
μότερη από την αιωρούμενη υποψία αποκλίνουσας ερωτικής
συμπεριφοράς. Εξάλλου, μια τόσο δεξιοτεχνική παρανάγνωση,
η οποία, συν τοις άλλοις, αποκαλύπτει και το ταχυδακτυλουρ-
γικό ταλέντο του ικανότατου παραχαράκτη, είναι ο μοναδικός
πολιτικά ορθός τρόπος για να ενταχθούν τα αρχαία κείμενα
στον κανονιστικό χάρτη του αιώνιου προτύπου και να παρα-
μείνουν ακλόνητα και αναλλοίωτα, τοποθετημένα σε ένα υψη-
λότερο και αμετακίνητο βάθρο, πολύ πάνω από τα κατοπινά
κατώτερα έκτυπά τους.
Στο σημείο αυτό, σκόπιμη είναι η παράθεση της κριτικής απο-
τίμησης που κάνει ο Cassirer, σχολιάζοντας τις αισθητικές αντι-
φάσεις του Νεοκλασικισμού:
Όλοι τους
[οι θεωρητικοί του Κλασικισμού]
επιδιώκουν την
απλότητα, την ορθότητα, την απέριττη «φυσικότητα»
της έκφρασης – και όμως το μέτρο της φυσικότητας το
αντλούν χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις από τον κό-
σμο που ζουν οι ίδιοι· το θεμελιώνουν σε ό,τι συναντούν
στο άμεσο περιβάλλον τους, σε συνήθειες και σε παρα-
δόσεις.
{…}
Ο Μπουαλώ ταυτίζει όχι μόνο τη «φύση» με
τον «Λόγο», αλλά επίσης τη γνήσια φύση με ένα συγκε-
κριμένο επίπεδο της χρηστοήθειας
[πλάγια στο κείμενο].
Και αυτό το επίπεδο μπορεί κατά την άποψή του να επι-
τευχθεί μόνο με την καλλιέργεια όλων των μορφών που
δημιούργησε ο κοινωνικός βίος και τις οποίες εκλέπτυνε
στο έπακρο.
{…}
Έτσι, δίχως να το καταλάβει κανείς,
η φύση υποκαταστάθηκε από την ευπρέπεια και η αλή-
θεια από τη σύμβαση.
{…}
Με την ταύτιση Λόγου και
ευπρέπειας, η θεωρία του κλασικισμού τελικά μετέτρεψε
τα αισθητικά της ιδεώδη σε συγκεκριμένα κοινωνιολογικά
ιδεώδη και τα συνέδεσε με αυτά.
10
10. Ernst Cassirer,
Η φιλοσοφία του Διαφωτισμού
, ό.π., σ. 452-454.