Συνάντηση εργασίας νέων ερευνητών

Παναγιώτης Αντωνόπουλος

έλληνα συγγραφέα υπήρξε η γαλλική απόδοση του αποσπά-

σματος 31 από τον Nicolas Boileau, την οποία ο ηγέτης του γαλ-

λικού Νεοκλασικισμού περιλαμβάνει στη μετάφραση της

πραγματείας του Ψευδολογγίνου

Περί ύψους

το 1674.

Heureux qui près de toi pour toi seule soupire;

Qui jouit du plaisir de t’entendre parler;

Qui te voit quelquefois doucement lui sourire!

Les dieux dans son bonheur peuvent-ils l’égaler?

Je sens de veine en veine une subtile flamme

Courir par tout mon corps sitôt que je te vois;

Et, dans les doux transports où s’egare mon âme,

Je ne saurois trouver de langue ni de voix.

Un nuage confus se répand sur ma vue;

Je n’entends plus; je tombe en de douces langueurs:

Et pâle, sans haleine, interdite, éperdue,

Un frisson me saisit; je tremble, je me meurs.

Mais quand on n’a plus rien il faut tout hasarder, etc.

Μια αντιπαραβολή των δύο ποιημάτων φανερώνει την αδι-

άψευστη επιρροή του γαλλικού κειμένου στη μετάφραση του

Σαπφικού αποσπάσματος από τον επτανήσιο λόγιο. Η φράση

λεπτόν τι πυρ εκτρέχει από φλεβός εις φλέβα μου

(στ. 1-2)

αντιστοιχεί στον στίχο

je sens de veine en veine une subtile flamme

(στ. 5). Η

γλυκείαν ταραχήν

(στ. 3) μεταφέρει το γαλλικό

les doux transports

(στ. 7), το

άλαλος μένω και βωβή

(στ. 4)

προέρχεται από το

je ne saurois trouver de langue ni de voix

(στ.

8), ο στίχος

πολλάκις νέφος σκοτερόν χύνετ’ εις οφθαλμούς

μου

(στ. 5) αποτελεί μετάφραση του

un nuage confus se répand

sur ma vue

(στ. 9), ενώ παρόμοιοι είναι και οι δύο τελευταίοι

στίχοι των μεταφράσεων που αποτελούνται από μονολεκτικές

προτάσεις και επιθετικούς προσδιορισμούς. Στην περίπτωση

3. Nicolas Boileau,

Traité du sublime

, Παρίσι, 1674, σ. 26.