Συνάντηση εργασίας νέων ερευνητών

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Δημήτριος Γουζέλης και το απόσπασμα 31 της Σαπφώς.

Μεταφράζοντας την απόδοση του Nicolas Boileau

Το απόσπασμα 31 της Σαπφώς έγινε συχνά αντικείμενο μίμη-

σης από νεοέλληνες ποιητές του 19

ου

αιώνα. Η πρωτοτυπική

του αξία καθιστά εκ προοιμίου το ποίημα

τόπο

της λογοτεχνί-

ας αυτού του είδους. Η Σαπφώ αποτελεί έναν οιονεί πρόδρομο

κάθε ποιητή και κάθε ποιήτριας που θέλει να αναπαραστήσει με

τον πιο ιεραρχημένο, οικονομημένο και απόλυτο τρόπο τα ερω-

τικά συμπτώματα, όπως αυτά σφυρηλατούνται ανάγλυφα στο

ανθρώπινο σώμα, είτε αυτό είναι αντρικό είτε γυναικείο, αρχαίο

ή σύγχρονο. Είναι τόσο αρχετυπικός ο τρόπος περιγραφής του

ερωτευμένου που οποιοσδήποτε μεταγενέστερος συγγραφέας

θέλει να καταπιαστεί με το ίδιο θέμα διαγκωνίζεται εκών-ά-

κων με την αρχαία ποιήτρια. Η Σαπφώ, λοιπόν, πριν ακόμα

γίνει αντικείμενο υποδοχής από εκπροσώπους των νεοελληνικών

γραμμάτων, γεννά ένα λογοτεχνικό είδος ερωτικής έκφρασης η

καθολικότητα του οποίου φαίνεται αναντικατάστατη τόσο από

τυχαίους επιγόνους όσο και από επίδοξους μιμητές.

Παρατίθεται αμέσως το απόσπασμα 31 της Σαπφώς στο

πρωτότυπο και σε μετάφραση του Μιχάλη Κοπιδάκη:

Φαίνεταί μοι κῆνος ἴσος θέοισιν

ἔμμεν’ ὤνηρ, ὄττις ἐνάντιός τοι

ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἆδυ φωνεί-

σας ὐπακούει