B' ΤΟΜΟΣ

479

ρετη

ασιλειου

Βαρβάρων ερωτικά πάθη και τυραννοκτονίες:

Ιφιγένεια εν Ταυρίδι

του Ν. Α. Σούτζου (1837) και τα γαλλικά

νεοκλασικά της πρότυπα από τον 17ο και τον 18ο αιώνα

(Lagrange-Chancel και De La Touche)

Ο ευριπίδειος μύθος της εν Ταύροις Ιφιγένειας, μια μείξη των προγενέστε-

ρων αισχύλειων μύθων στην τριλογία

Ορέστεια

, κάνει την εμφάνισή του στη

νεοελληνική δραματουργία το 1818, μέσα από την εκδοχή του Goethe στο

έργο του

Iphigenie auf Tauris

, το οποίο μεταφράζει και τυπώνει στην Ιένα

ο νεαρός φοιτητής Ιωάννης Παπαδόπουλος, με τη συγκατάθεση του ίδιου

του Goethe και κάτω από την επίδραση των πρώτων ελληνικών ερασιτεχνικών

προεπαναστατικών παραστάσεων της Οδησσού, που παρουσιάστηκαν στο ιδε-

ολογικό πλαίσιο του ελληνικού Διαφωτισμού.

Τη μετάφραση του ίδιου έργου

θα πραγματοποιήσουν κατά τον 19ο αιώνα και oι Ιωάννης Ησαΐου Περβάνο-

γλου (1861), Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής και Νικόλαος Κογεβίνας. Στις αρχές

πια του 20ού αιώνα θα μεταφραστεί και από τον Κωνσταντίνο Χατζόπουλο,

προκειμένου το έργο να παρουσιαστεί στη σκηνή το 1904 από το Βασιλικό

Θέατρο, σε σκηνοθεσία Θωμά Οικονόμου και με πρωταγωνίστρια τη Μαρίκα

Κοτοπούλη.

Παρ’ όλα αυτά, στην ελληνική σκηνή ολόκληρου του 19ου αιώνα

1. Δημήτρης Σ

παθης

Ο Διαφωτισμός και το Νεοελληνικό Θέατρο

, University Stu-

dio Press, Θεσσαλονίκη 1986, σ. 19-22· Βάλτερ Π

ουχνερ

, «Η μετάφραση της

Ιφι-

γένειας

του Γκαίτε από τον Ιωάννη Παπαδόπουλο και το πρότυπό της (Ιένα 1818)»,

Σύγκριση/Comparaison

13 (2002), σ. 9-31. Για τη σύγχρονη έκδοση της μετάφρασης

βλ. Ιωάννης-Σέργιος Π

απαδοπουλος

Θεατρικές μεταφράσεις

, επιμ. Βάλτερ Πούχνερ,

Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 2004.

2. Για τις μεταφράσεις του έργου του Goethe και τις εκδόσεις τους βλ. Χρυ-

σόθεμις Σ

ταματοπουλου

-Β

ασιλακου

Το θέατρο στην καθ’ ημάς Ανατολή: Κωνστα-