437 / 562
Κυριακη Πετρακου
436
συνεπώς ο δραματικός χρόνος είναι μετά το 354 μ.Χ. Η Ευσεβία αφηγείται
τα γεγονότα στη θεράπαινά της Κασσιόπη και της εξομολογείται ότι η αρχική
μητρική στοργή προς τον ανήλικο Ιουλιανό μεταβλήθηκε, συν τω χρόνω και με
την ενηλικίωσή του, σε έρωτα ένοχο, ασύμβατο και οιονεί αιμομικτικό. Για να
μην τον βλέπει και συνάμα να τον προστατεύσει τον έστειλε στην Αθήνα, της
οποίας οι φιλοσοφικές σχολές δεν είχαν καταργηθεί ακόμα και που ήταν το
κατάλληλο μέρος για να ικανοποιήσει την κλίση του προς την αρχαία ελληνική
φιλοσοφία και επίσης, κρυφά, προς την αρχαία θρησκεία. Στο δεύτερο μέρος,
με δραματικό χώρο την Αθήνα, γνωρίζουμε επιτέλους τον Ιουλιανό, ο οποίος
πάσχει από κατάθλιψη, ελπίζοντας να την ξεπεράσει με την επαναφορά της
θρησκείας του Δωδεκάθεου συν την ανάρρησή του στον αυτοκρατορικό θρό-
νο. Εντούτοις δηλώνει ότι δεν αγαπάει πολύ τη ζωή, ούτως ή άλλως. Αγαπάει
πάντως την Έλλη, κόρη του Αθηναίου ευπατρίδη Λυσικράτους, που αν και
χριστιανός επιτρέπει τη σχέση αυτή. Έχει γίνει διάσημος για τις φιλοσοφικές
επιδόσεις του και τη γενική γοητεία της προσωπικότητάς του. Ο Ιουλιανός
ονομάζεται Καίσαρ (διάδοχος) και ο Κωνστάντιος τον στέλνει να ανακτήσει τη
Γαλατία· πραγματικά το κατορθώνει, καθόσον είναι ικανότατος στρατηγός. Οι
στρατιώτες του τον λατρεύουν επειδή μοιράζεται μαζί τους τους κινδύνους και
συμμετέχει στις μάχες, αλλά και για τη δίκαιη και μη εγωιστική συμπεριφορά
του. Στο τέταρτο μέρος ο Ιουλιανός είναι αυτοκράτορας και έχει επαναφέρει
την αρχαία θρησκεία, κηρύττοντας όμως παράλληλα ανεξιθρησκία. Η διακυ-
βέρνησή του είναι δίκαιη και μάλιστα ανθρωπιστική. O Λυσικράτης και η Έλλη
έρχονται καταδιωκόμενοι από τους εγκάθετους του προσφάτως αποβιώσαντος
Κωνστάντιου. Ο Ιουλιανός δέχεται με ανοιχτή αγκάλη την Έλλη, εκείνη όμως
δηλώνει ότι, παρ’ όλη την απέραντη αγάπη που νιώθει γι’ αυτόν, αδυνατεί να
γίνει γυναίκα του και αυτοκράτειρα αν αυτός δεν ασπασθεί τον χριστιανισμό.
Στην άρνησή του φεύγει τρέχοντας και χάνεται. Ο Ιουλιανός την αναζητεί και
ανακαλύπτει το νεκρό σώμα της. Πνίγηκε στον Βόσπορο. Ο Ιουλιανός απο-
φασίζει να εκστρατεύσει στην Περσία, αφενός για να μιμηθεί τον Μέγα Αλέ-
ξανδρο, αφετέρου ελπίζοντας να πεθάνει, καθώς μετά τον θάνατο της Έλλης
έχει καταβληθεί ηθικά. Οι εκδιωχθέντες χριστιανοί αξιωματούχοι που αρνήθηκε
να εκτελέσει συνωμοτούν για να τον δολοφονήσουν. Αναθέτουν τη δολοφο-
νία στον Λυσικράτη, τρελό πλέον, που πιστεύει ότι ο Ιουλιανός σκότωσε την
κόρη του. Η εκστρατεία βαίνει καλώς. Ο Ιουλιανός έχει ήδη κάψει τα πλοία
του, πράξη που ερμηνεύεται χωλά ως αναγκαία, και ετοιμάζεται να συνεχίσει,
όταν κάποιος τον τραυματίζει θανάσιμα εκτός μάχης. Είναι ο Λυσικράτης.
Τον αντιμετωπίζει με πονεμένη συμπάθεια. Κατόπιν καλεί τους εταίρους του
σε πλατωνικού τύπου διάλογο. Προ της τελευτής οραματίζεται δυσοίωνα τον