ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΠΟ: οι βιογραφιεσ ξενων λογοτεχνων
139
στεθεί και η κατά δύο χρόνια προγενέστερη βιογραφία του στον
Έσπερο
.
Το γεγονός ότι μόλις κάτι περισσότερο από το ένα τρίτο του συνολικού αριθ-
μού των λογοτεχνών βιογραφήθηκε ενόσω ζούσε καταδεικνύει μεν την προσπά-
θεια προβολής του ευρωπαϊκού κανόνα, αλλά και την αργοπορία των περιοδι-
κών και τη διστακτικότητά τους να αναδείξουν το νέο, το μη δοκιμασμένο και το
σύγχρονο. Μέσα σε αυτή τη μακρά διάρκεια, στα δείγματα συγχρονισμού του
ελληνικού με το ξένο θα πρέπει να συγκρατήσουμε τις ακόλουθες βιογραφίες:
Dickens, Ancelot, De Girardin, Desbordes-Balmore, Reybaud, Tastu, Sand,
Dumas, Hugo, Sue (
Η Ευτέρπη
), Lamartine (
Πανδώρα
), Andersen (
Χρυσαλ-
λίς
),
Edmonds, Vogüé, Renan, Richepin (
Εστία Εικονογραφημένη
), Amicis,
Claretie, Daudet, Greville, Gregorovius, Renan (
Εστία
), About (
Αθηναΐς,
Εστία
), Serao (
Παρνασσός, Εβδομάς
), Stechetti (
Παρνασσός, Τα Ολύμπια
),
Nú
ñ
ez de Arce (
Αττικόν Ημερολόγιον
), Carmen Sylva (
Kυψέλη, Αττικόν Ημε-
ρολόγιον
), Colet (
Εθνική Βιβλιοθήκη
), Tennyson, Longfellow, Maupassant,
Paschkoff (
Έσπερος
), Coppé (
Παρνασσός
,
Kλειώ
,
Eστία Eικονογραφημένη
,
Ποικίλη Στοά
), Féval (
O Φιλόκαλος Σμυρναίος
), Lambert (
Εστία
,
Aττικόν
Mουσείον
), Loti (
Έσπερος
,
Eστία Eικονογραφημένη
), Halévy (
Aπόλλων
),
Ohnet (
Έσπερος
,
Eστία Eικονογραφημένη
), Zola (
Αττικόν Μουσείον
), Tolstoy
(
Κλειώ
), Ibsen (
Κλειώ
,
Eστία Eικονογραφημένη
), Verne (
Όμηρος
,
Ποικίλη
Στοά
). Από αυτή την απαρίθμηση αναδεικνύεται επίσης και η ανανεωτική διά-
θεση ορισμένων περιοδικών, όπως η
Ευτέρπη
, η
Εστία
και ο
Έσπερος
.
Δεν λείπουν, πάντως, τα παραδείγματα που δείχνουν ότι η βιογραφία προ-
ηγήθηκε κατά πολύ στα λογοτεχνικά πράγματα, συστήνοντας τον Dickens το
1851 ή τον Άγγλο ρομαντικό William Wordsworth το 1852 (
Η Ευτέρπη
),
Σκανδιναβούς συγγραφείς όπως ο ρομαντικός ποιητής Esaias Tegnér το 1854
(
Η Ευτέρπη
) και ο δημοφιλής στη συνέχεια Hans Christian Andersen το
1864 (
Χρυσαλλίς
), τον Balzac (
Μνημοσύνη
) το 1854
34
–έργα του οποίου
θα αρχίσουν να μεταφράζονται τη δεκαετία του 1870–, τον ριζοσπάστη Jean
Richepin το 1893 (
Eστία Eικονογραφημένη
).
Κάποτε, η βιογραφία επωμίστηκε στον μέγιστο βαθμό την πολιτισμική μετα-
φορά και την κατασκευή της εικόνας, όπως στην περίπτωση του Ιρλανδού στι-
34. Βλ. σχετικά Λάμπρος
Β
αρελάς
, «Λίγα ακόμη για τις ελληνικές περιπέτειες του
Μπαλζάκ στον 19ο αιώνα» στον τόμο
Επιστημονικό Συμπόσιο, Μετάφραση και περι-
οδικός τύπος στον 19ο αιώνα (Αθήνα 13-14.11.2015)
, «Θαλής-Χρυσαλλίς/Chrysallis»
– «Πολιτισμικές διαμεσολαβήσεις και διαμόρφωση του “εθνικού χαρακτήρα” στον
περιοδικό Τύπο του 19ου αιώνα», επιμέλεια: Άννα Ταμπάκη – Αλεξία Αλτουβά, Αθή-
να 2016, σ. 73-86, όπου συγκεντρώνεται και η προγενέστερη βιβλιογραφία.