336 / 562
Δυτικά πρότυπα και ελληνικότητα. Η
ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ
ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΡΡΟΗΣ ΠΑΡΡΕΝ
335
κρισή της από το Συνέδριο του Σικάγο και προσθέτει το 1900 σε κείμενο που
στέλνει από το Παρίσι: «όπως μη η Ελλάς φανή υστερούσα των άλλων λαών
ως προς την πρόοδον και την ευεργετικήν δράσιν της γυναικός».
18
Πολλώ δε
μάλλον που η δράση των συμπατριωτισσών της είναι «η μόνη ίσως σελίδα
δόξης ην παρουσιάζουν αι ατυχείς ημέραι του τελευταίου πολέμου. […] Εις εμέ
να [την] ανοίξω», αποφαίνεται.
19
Γι’ αυτό και ο ρόλος της σημαντικός: Μετά
την επονείδιστη ήττα του 1897, οφείλει, προβάλλοντας το έργο των γυναικών
της Ελλάδας, να αποκαταστήσει στα μάτια της διεθνούς γυναικείας κοινότη-
τας το σύνολο του έθνους.
20
Το διακύβευμα είναι όμως και ιστορικό. Το εθνικό
αφήγημα γένους θηλυκού της Παρρέν εξασφαλίζει, μετά τη διεθνή αναγνώριση
των Ελληνίδων, την ένταξή τους ως δρώντων υποκειμένων στην «παγκόσμια
ιστορία».
21
Το έργο μιας νέας ανάγνωσης του παρελθόντος έχει έτσι επιτευχθεί
και οι Ελληνίδες αποτελούν πλέον μέρος της συλλογικής μνήμης.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η επαφή με τις γυναίκες της Δύσης συμβάλλει σε
μεγάλο βαθμό στη διαμόρφωση της ταυτότητας του ελληνικού φεμινισμού. Η
Παρρέν αναλαμβάνει καταρχήν να αποδομήσει την εικόνα που έχουν σχηματί-
σει οι ομόφυλές της Ευρωπαίες και Αμερικανίδες για τις συμπατριώτισσές της,
σύμφωνα με την οποία «Ανατολίτιδες και Ελληνίδες είναι δύο λέξεις έν και
το αυτό σημαίνουσι»
22
και να την αντικαταστήσει, στη συνέχεια, με μια νέα,
απόλυτα προσαρμοσμένη στην εθνική ρητορική της εποχής. Εκείνη δηλαδή
της σύγχρονης Ελληνίδας, κληρονόμου της κλασικής αρχαιότητας, πλούτου
πολιτισμικού ικανού να της επιτρέψει να αναπληρώσει την όποια πολιτική και
κοινωνική υστέρηση της χώρας της σε σχέση με τα δυτικά πρότυπα, αλλά και
να καταλάβει στη γεωγραφία του φεμινισμού μια θέση στο κέντρο, σε ίση από-
σταση μεταξύ Δύσης και Ανατολής.
23
Πράγματι, στα συνέδρια του Παρισιού
και του Σικάγο, οι εισηγήσεις της Παρρέν, γνήσιας κόρης, όπως επαίρεται η
18.
Το ίδιο
, 620 (1900), σ. 3.
19.
Το ίδιο
, 1081 (1916), σ. 3046.
20. Πρβλ. Έφη
Α
βδελά
, «Ανάμεσα στο καθήκον και το δικαίωμα. Το φύλο και η
ιδιότητα του πολίτη στην Ελλάδα, 1864-1952» στον τόμο
Ελλάδα και Τουρκία. Πολί-
της και Έθνος-Κράτος
, επιμ. Θάλεια Δραγώνα – Φαρούκ Μπιρτέκ, Αλεξάνδρεια,
Αθήνα 2006, σ. 234.
21. Βλ.
ΕτΚ
620 (1900), σ. 3.
22.
Το ίδιο
, 125 (1889), σ. 1. Βλ. και
το ίδιο
, 1008 (1911), σ. 1682.
23. Βλ.
Ψ
αρρά
, «Το δώρο του Νέου Κόσμου», σ. 237. Πρβλ. Vassiliki
L
alagianni
,
«Les origines du discours féministe en Grèce:
L’Émancipée
de Kallirrhoï
Parren» στον τόμο
Femmes écrivains en Méditerranée
, επιμ. Vassiliki Lalagianni,
Publisud, Παρίσι 1999, σ. 66, 70, 72.