331 / 562
Λουκια Ευθυμιου
330
Η γαλλική γυναικεία κίνηση αποτελεί ευθύς εξαρχής σημείο αναφοράς για
την εικοσιπεντάχρονη Καλλιρρόη Παρρέν όταν, μετά τη φεμινιστική της αφύ-
πνιση η οποία συντελείται κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού της στην
Κωνσταντινούπολη, αποφασίζει να συντάξει μόνη το πρώτο φύλλο της εφη-
μερίδας της. Κύρια πηγή της, σύμφωνα με μεταγενέστερη μαρτυρία της, το
περιοδικό του Λεόν Ρισέ
Le Droit des femmes
.
4
Η παρακολούθηση της ξένης
«
γυναικείας κίνησης», από την Ασία έως την
Αμερική και από την Αυστραλία έως τη Γροιλανδία, θα συνεχιστεί συστηματι-
κά και αδιάλειπτα καθ’ όλη την εκδοτική πορεία του εντύπου χάρη στο ευρύ
δίκτυο συνεργατριών και ανταποκριτριών που το υποστηρίζει. Οι δημοσιεύσεις
μεταφρασμένων άρθρων, αφιερωμάτων κάθε είδους, εκθέσεων για τη γυναικεία
δράση σε Δύση και Ανατολή και συγκρίσεων με την ελληνική πραγματικότητα,
ανταποκρίσεων, τέλος, από διεθνή συνέδρια, διανθισμένων συχνά με ταξιδιω-
τικές εντυπώσεις, καταλαμβάνουν μάλιστα σημαντική έκταση της ύλης κάθε
φύλλου. Με την επιλογή της αυτή η εκδότρια, αφενός, αποβλέπει στην ενη-
μέρωση των αναγνωστριών της –και όχι μόνον– για τους αγώνες και τις κατα-
κτήσεις των ξένων ομοφύλων τους ή, αντίθετα, για την υστέρηση ορισμένων
κοινωνιών αναφορικά με την ισότητα των φύλων. Αφετέρου, φιλοδοξεί, εκθέτο-
ντας θέσεις και απόψεις φεμινιστριών, λογίων, φιλοσόφων αλλά και πολιτικών
για το
«
γυναικείο ζήτημα», να τις μυήσει στον σχετικό διεθνή προβληματισμό
έτσι όπως αυτός διαμορφώνεται στο μεταίχμιο του 19ου και του 20ού αιώνα.
Στο πλαίσιο αυτό, η εφημερίδα προτείνει νέα γυναικεία θετικά πρότυπα τα
οποία να μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για τις Ελληνίδες, προ-
βάλλει πρωτοβουλίες και δράσεις με στόχο τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής
νομοθεσίας και την αναμόρφωση της κοινωνίας ή, αντίθετα, απαξιώνει στάσεις
και απόψεις που είτε θεωρούνται οπισθοδρομικές είτε εξαιρετικά προωθημένες
για τα συμφραζόμενα της ελληνικής πραγματικότητας.
Κι αυτό γιατί η Παρρέν είχε απόλυτη συνείδηση ότι, για να δώσει πιθανό-
τητες επιτυχίας στο εγχείρημά της, έπρεπε να αναμετρηθεί με την κρατούσα
αρνητική αντίληψη περί φεμινισμού στην Ελλάδα: Το ρεύμα αυτό –δυτικής
femmes, Παρίσι 1989, σ. 22-23, 54-56. Για την ιστορία των εννοιολογικών διαδρο-
μών του όρου ‘φεμινισμός’ στην Ελλάδα βλ. Αγγέλικα
Ψ
αρρά
, «Μητέρα ή πολίτις;
Ελληνικές εκδοχές της γυναικείας χειραφέτησης (1870-1920)» στον τόμο
Πρακτικά
Ευρωπαϊκού Συνεδρίου, Το φύλο των δικαιωμάτων: εξουσία, γυναίκες και ιδιότητα
του πολίτη (9-10.2.1996)
,
επιμ. Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών Διοτίμα,
Νεφέλη, Αθήνα 1999, σ. 90-107.
4. Βλ.
Εφημερίς των Κυριών
(εφεξής
ΕτΚ
) 1063 (1915), σ. 2758.