194 / 482
Ο μεταφραστής Νικόλαος Δραγούμης: κοινωνικός αναμορφωτής
193
Παράρτημα
Εργογραφία αυτοτελών μεταφράσεων
Νικολάου Δραγούμη 19ου αιώνα
Ο
κατάλογος που ακολουθεί καταγράφει το σύνολο των μεταφράσεων αυτοτελών
έργων του Νικολάου Δραγούμη. Έχει βασιστεί στις βιβλιογραφίες των μεταφράσεων
της γράφουσας και του Κ. Γ. Κασίνη, καθώς και στις βιβλιογραφίες Ηλιού – Πολέ-
μη και Γκίνη – Μέξα, αλλά και σε αυτοψία του αρχείου Νικολάου Δραγούμη στη
Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Εφόσον πρόκειται για μεταφρασμένα έργα, παραπέμπω στη
βιβλιογραφία Κ. Γ. Κασίνη, την οποία συμπληρώνω, όταν κάποιο έργο δεν συμπε-
ριλαμβάνεται, με την αντίστοιχη πηγή. Στο τέλος των λημμάτων αναγράφω μέσα
σε αγκύλες τον τίτλο του πρωτοτύπου και τη χρονολογία της πρώτης έκδοσης του
έργου. Συμπληρώνω ακόμη οποιαδήποτε πληροφορία θεωρώ απολύτως απαραίτητη.
1849
1.
Ο Πλοίαρχος Πάμφυλος
. Μυθιστόρημα υπό Αλεξ. Δουμά. Μεταφρα-
σθέν εκ του Γαλλικού υπό Α. Ρ. Ραγκαβή.
Ο Ρήγας Καρρώ
. Διήγημα
υπό Ευγ. Σκριβ. Μεταφρασθέν εκ του γαλλ. υπό Ν. Δραγούμη. Εν Αθή-
ναις. [Παράρτημα
Ευτέρπης
], 1849.
[Τίτλος πρωτοτύπου
Le roi de carreau
(1837)] Κ. Γ. Κασίνης: 438.
2.
Πικουίλλος Αλλίαγας ή οι Μαύροι επί Φιλίππου του Γ΄
.
Μυθιστόρη-
μα του Ευγ. Σκριβ εκ του Γαλλικού υπό Ν. Δραγούμη. Τόμος Α΄, Β΄, Γ΄,
Δ΄. Εν Αθήναις, [Παράρτημα
Ευτέρπης
], 1849.
[Τίτλος πρωτοτύπου
Piquillo Alliaga, ou les maures/mores sous
Philippe III
(1846)] Κ. Γ. Κασίνης: 449.
1850
3.
Ριένζης. Ο τελευταίος των Ρωμαίων Δημάρχων
.
Υπό Ε. Λ. Βούλουερ.
Εκ του Αγγλικού υπό Ν. Δραγούμη. [Αθήναι, Παράρτημα Νο 1 του περ.
Πανδώρα
, τόμ. Α΄, φύλλ. 1-26, 1850-51].
[Τίτλος πρωτοτύπου
Rienzi, the Last of the Roman Tribunes
(1835)]
Κ. Γ. Κασίνης: 461.
1851
4.
Ο Κυνηγός
.
Υπό Γαβριήλ Φερρύ. Εκ του Γαλλικού υπό Ν. Δραγούμη.
[Αθήναι, Παράρτημα Νο 2 του περιοδικού
Πανδώρα
, φύλλ. 28-67, 1851].
[Τίτλος πρωτοτύπου
Le coureur des bois
(1850)] Κ. Γ. Κασίνης: 503.
1852
5.
Ο Κυνηγός
υπό του Κ. Βελλεμάρ (Γαβριήλ Φερρύ), Εκ του Γαλλικού
υπό Ν. Δραγούμη. Εν Αθήναις, Τυπογραφείον της
Ν. Πανδώρας
, 1852.
[Η έκδοση αυτή δεν καταγράφεται ούτε από τους Γκίνη – Μέξα ούτε
από τον Κασίνη, αλλά υπάρχει στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Αντίθετα η
παραπάνω του 1851, στην οποία αναφέρονται οι ανωτέρω βιβλιογράφοι,
δεν εντοπίστηκε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη].