Ο ελληνικός περιοδικός τύπος του 19
ου
αιώνα
105
εντύπων.
9
Ηρωικές μορφές από την αρχαιότητα μέχρι την ελ-
ληνική επανάσταση εξιστορούσαν τα κατορθώματά τους και
αφηγούνταν ένδοξες στιγμές της ελληνικής ιστορίας.
10
Το δεύτερο είδος που κυριάρχησε στις σελίδες των εντύ-
πων του 19ου αιώνα ήταν οι κωμωδίες: σχεδόν το 1/3 (150)
των έργων που δημοσιεύτηκαν. Οι Έλληνες κωμωδιογράφοι
είχαν το προβάδισμα. Στις δεκαετίες του 1860 και του 1870,
οι διευθυντές και αρχισυντάκτες των εντύπων έδειξαν ιδιαί-
τερη προτίμηση στις μονόπρακτες κωμωδίες του Δημήτριου
Παπαρρηγόπουλου και του Ιωάννη Καμπούρογλου. Τις δύο
τελευταίες δεκαετίες του αιώνα, οι μεταφράσεις των γαλλι-
κών και γερμανικών βουλεβάρτων σχεδόν υποσκελίστηκαν
από τα έργα μιας νέας ομάδας κωμωδιογράφων, με μπρο-
στάρηδες τον Δημήτριο Κορομηλά και τον Νικόλαο Λάσκαρη,
και οπισθοφυλακή τους Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, Παναγιώτη
Ζάνο και Ανδρέα Νικολάρα. Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά:
μεταξύ 1860-1900 δημοσιεύτηκαν 20 κωμωδίες του Νικόλα-
ου Λάσκαρη, 18 του Δημήτριου Κορομηλά, 7 του Δημήτριου
Παπαρρηγόπουλου, 8 του Δημήτριου Καλογερόπουλου και
του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη, 4 του Κωνσταντίνου Ξένου, 6
του Δημήτριου Καμπούρογλου, 3 του Παναγιώτη Ζάνου και
του Κωνσταντίνου Σκόκου.
11
Την ίδια ακριβώς περίοδο δη-
μοσιεύτηκαν μόνο 4 κωμωδίες του Μολιέρου, 3 του Σκρίμπ
και από μία κωμωδία του Ευγένιου Λαμπίς [Eugène Labiche]
και του Σαρντού. Η κυριαρχία των Ελλήνων κωμωδιογράφων
9. Ζ. Σ. [Ζαμπέλιος Σπυρίδων],
Μιχαήλ ο Παλαιολόγος
[απόσπ. πρ.
Α΄. σκ. 2],
Το Μέλλον
Ζακύνθου, 25.3.1849, σσ. 1-4· Χ. Χρηστοβασίλης,
«
Για την πατρίδα
» [απόσπ. από πρ. Α΄],
Παναθήναια,
τχ. 31 (5.11.1900),
σσ. 100-101.
10. Βλ. Θόδωρος Χατζηπανταζής,
Το ελληνικό ιστορικό δράμα από τον
19
ο
στον 20
ό
αιώνα
, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2004.
11. Για ανάλυση των μονόπρακτων κωμωδιών του Δημήτριου Κορο-
μηλά, βλ. Ρέα Γρηγορίου,
Ο Δημήτριος Κορομηλάς και το νεοελληνικό
θέατρο την τελευταία 25ετία του 19ου αιώνα,
διδ. διατριβή, Αριστοτέ-
λειο Πανεπιστήμιο 2009, σσ. 49-142. Για την κωμωδία κατά τη διάρκεια
του 19ου αιώνα, βλ. Χατζηπανταζής, σσ. 103-111.