105 / 198
Βάνια Παπανικολάου
104
σιου Τύπου και η σαφής προτίμηση σε μορφές και θέματα
από τον Μεσαίωνα κι από τη σύγχρονη εποχή ήταν το απο-
τέλεσμα της γενικότερης Ρομαντικής τάσης «να αντιταχθεί
στη θεματική της ελληνορωμαϊκής μυθολογίας και ιστορίας
που ασπάζονταν οι νεοκλασικιστές των προηγούμενων χρό-
νων».
7
Το αρχαιοελληνικό, λοιπόν, παρελθόν στα έντυπα του
19ου αιώνα προσεγγίζεται μόνο μέσα από τις αρχαιοπρεπείς
τραγωδίες των εκπροσώπων του Διαφωτισμού ή τα αρχαι-
όθεμα ιστορικά δράματα του Αντώνιου Αντωνιάδη, του Δη-
μήτριου Παπαρρηγόπουλου και του Δημήτριου Κορομηλά.
Οι σελίδες των εντύπων γέμιζαν από στιγμές της ελληνικής
ιστορίας, είτε γραμμένες από έλληνες συγγραφείς, είτε από
ξένους ομολόγους τους. Έτσι, οι ήρωες της Ελληνικής Επανά-
στασης του δράματος του λόρδου Μπάιρον
Γη και ουρανός
συναντήθηκαν με τους
Αρματολούς και κλέπτες
του Χρι-
στόφορου Σαμαρτζίδη, και ο
Φιλώτας
του Λέσσινγκ με τον
Ανακρέοντα
του Δημήτριου Κορομηλά.
8
Στο διάστημα που
μεσολάβησε από το 1849, οπότε και δημοσιεύτηκε το βυζα-
ντινής έμπνευσης δράμα του Σπυρίδωνα Ζαμπέλιου
Μιχαήλ
ο Παλαιολόγος
,
μέχρι τη δημοσίευση του ιστορικού δράμα-
τος του Χρήστου Χρηστοβασίλη
Για την πατρίδα,
στις αρ-
χές του 1900, πάνω από 50 ιστορικά δράματα ελληνικά και
ξένα έκαναν την εμφάνιση τους στις σελίδες των εγχώριων
7. Θόδωρος Χατζηπανταζής,
Η ελληνική κωμωδία και τα πρότυπα
της στον 19
ο
αιώνα,
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2004,
σσ. 9-10.
8. Λόρδος Βύρων,
Ουρανός και Γη
, μτφρ. Δ. Ν. Μ.,
Εθνική Βιβλιοθή-
κη,
έτ. Β΄, φ. 69 (1.8.1867), σσ. 325-328, φ. 70 (15.8.1867), σσ. 338-340,
έτ. Β΄, φ. 72 (15.9.1867), σσ. 378-381, φ. 73 (1.10.1867), σσ. 7-10, φ. 74
(16.10.1867), σσ. 23-24, φ. 75 (1.11.1867), σσ. 37-40· Χριστόφορος Σα-
μαρτζίδης,
Αρματολοί και κλέπται, Επτάλοφος,
τχ. 41 (30.3.1864), σσ.
225-23, τχ. 42 (15-30.4.1864), σσ. 245-251· [Gotthold Ephraim Lessing],
Φιλώτας,
μτφρ. Αριστομένης Σταυρίδης,
Επτάλοφος
, τχ. 2 (Αύγουστος
1869), σσ. 524-544· Δημήτριος Κορομηλάς,
Ανακρέων
,
Παρνασσός
, τχ. 9
(13.9.1880), σσ. 679-731.