Ο ελληνικός περιοδικός τύπος του 19
ου
αιώνα
101
φάσμα της ευρωπαϊκής θεατρικής παραγωγής. Τα δράματα
του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ [William Shakespeare] και οι διδακτι-
κές κωμωδίες του Μολιέρου [Molière] διασταυρώνονταν με
τις κωμωδίες ίντριγκας του Πέδρο Καλδερόν ντε λα Μπάρκα
[Pedro Calderon de la Barca], και οι αρχαιόθεμες τραγωδίες
του Βολταίρου [Voltaire] και του Γκοτχολντ Εφραιμ Λέσσινγκ
[Gotthold Ephraim Lessing]
με τα μυθιστορηματικά δράμα-
τα και τα αποσπάσματα έργων του Βίκτωρ Ουγκώ [Victor
Hugo], του Γκαίτε [Goethe], του λόρδου Μπάϋρον [Byron] ή
του Αλεξάντρ Πούσκιν [Aleksandr Pushkin]. Προς το τέλος
του αιώνα, τα θεατρικά περιεχόμενα εμπλουτίστηκαν με τα
‘καλογραμμένα έργα’ του Ευγένιου Σκρίμπ [Eugène Scribe],
του Εμίλιου Ωζιέ [Émile Augier] και του Βικτωριέν Σαρντού
[Victorien Sardou].
Τα πράγματα άλλαξαν προς το τέλος του αιώνα. Ο Ελλη-
νοτουρκικός Πόλεμος του 1897 άλλαξε άρδην το τοπίο τόσο
σε επίπεδο λογοτεχνικό όσο και σε επίπεδο περιοδικών εκ-
δόσεων.
Η Τέχνη
που εξέδωσε ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος,
το 1898,
Το περιοδικό μας
του Γεράσιμου Βώκου, ή ο
Διό-
νυσος
,
λίγα χρόνια αργότερα, των Δημήτριου Χατζόπουλου
και Γιάννη Καμπύση, έκαναν ένα μεγάλο άνοιγμα σε πρωτο-
ποριακά ρεύματα, όπως ο Συμβολισμός, ο Αισθητισμός και
ο Νεορομαντισμός.
4
Στις σελίδες τους, έργα του Χένρικ Ίψεν
[Henrik Ibsen] και του Αύγουστου Στρίντμπεργκ [August
Strindberg] βρήκαν τη θέση τους δίπλα σε αναλύσεις για τον
Φρίντριχ Νίτσε [Friedrich Nietzsche] και μεταφράσεις ποιη-
μάτων του Στεφάν Μαλλαρμέ [Stéphane Mallarmé].
4. Βλ. Αλέξης Πολίτης, «Μια επισκόπηση της πνευματικής ζωής στην
τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα»,
Αποτυπώματα του χρόνου. Ιστο-
ρικά δοκίμια για μια μη θεωρητική θεωρία,
Πόλις, Αθήνα 2006, σσ.
162-165· Αγγέλα Καστρινάκη, « “Ο ποιητής είν’ ο μεγάλος πατριώτης!”
Η ήττα του ’97 και η ανάδυση μιας νέας καλλιτεχνικής συνείδησης» στον
τόμο:
Ο πόλεμος του 1897. Διήμερο με την ευκαιρία των 100 χρόνων
Αθήνα 4 - 5 Δεκεμβρίου 1997,
Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτι-
σμού και Γενικής Παιδείας, Αθήνα 1999, σσ. 196-197.