Συνάντηση εργασίας νέων ερευνητών

Ο ελληνικός περιοδικός τύπος του 19

ου

αιώνα

της σελίδας και σε συνέχειες, γεγονός που αιτιολογείται μέσα

από την ακόλουθη «Γνωστοποίησιν»:

«Επειδή η εν ταις στήλαις του φύλλου ημών καταχώρισις

μυθιστορήματος αναμίξ μετά των λοιπών αξίων του προ-

ορισμού της

Εβδομάδος

διατριβών, παρέλκει, διά ταύτα

απεφασίσαμεν να τίθηται τουλάχιστον τούτο εν επιφυλλίδι,

άχρις ου, συν τω χρόνω, η ύπαρξίς του καταστεί περιττή».

Από τον τρίτο χρόνο κυκλοφορεί «Παράρτημα», αφιερωμένο

στη δημοσίευση μυθιστορημάτων. Συχνό είναι το φαινόμενο

το όνομα του συγγραφέα και του μεταφραστή να αναγράφο-

νται στο τέλος του μεταφρασμένου κειμένου, ή ακόμα και σε

υποσημείωση, κυρίως στα μεταφρασμένα πεζογραφήματα και

πιθανότατα να αποτελεί και αυτό ένα δείκτη που επιβεβαιώ-

νει τη γενικότερη επιφυλακτική στάση του περιοδικού απένα-

ντι στη μετάφραση.

Σχετικά με τους όρους δήλωσης της διαδικασίας, επικρατέ-

στερος είναι ο όρος «κατά μετάφρασιν», και έπονται οι «κα-

τά τον», «εκ των του…» και «μετάφρασις»·

μία φορά απα-

15.

[Δ. Γρ. Καμπούρογλου], «Γνωστοποίησις»,

Εβδομάς

, Έτος Γ΄, 112

(20 Απριλίου 1886), σ. 181.

16. Βλ. ενδεικτικά, Xavier Boniface Saintine / Κ. Ι., «Η Μαυρο-

βουνιώτισσα»,

Εβδομάς

, Έτος Α΄, 1 (4 Μαρτίου 1884), σ. 5, όπου το όνομα

του συγγραφέα δίνεται σε υποσημείωση· βλ. και Abel-François Villemain

/ Α. Π. Κ. [Αριστοτέλης Π. Κουρτίδης], «Ο Λάσκαρις»,

Εβδομάς

, Έτος

Β΄, 82 (22 Σεπτεμβρίου 1885), σσ. 450-451, όπου μόνο το επώνυμο του

συγγραφέα αναγράφεται στο τέλος.

17. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως στην πεζογραφία επικρατεί ο όρος

«Κατά μετάφρασιν», ενώ ο όρος «εκ των του…» απαντά μόνο στην

ποίηση· Βλ. ενδεικτικά: Paul Henri d’Estournelles de Constant / Χ.Α.

[Χαράλαμπος Άννινος], «Η Διονύτσα / (ελληνικόν διήγημα)»,

Εβδομάς

Έτος Α΄, 41 (9 Δεκεμβρίου 1884), σσ. 327-328 [Κατά μετάφρασιν Χ.Α.],

και Ossian / Παναγιώτης Πανάς, «Δαρτούλα / Υπόθεσις, ποίημα»,

Εβδο-

μάς

, Έτος Β΄, 81 (15 Σεπτεμβρίου 1885), σσ. 438-440 [Εκ των του Οσ-

σιανού].