68 / 562
Η αναβίωση του αρχαίου ελληνικού δράματος
67
που φοβόταν ο Μιστριώτης από την επικράτηση της δημοτικής γλώσσας, εισέ-
βαλε στο ελληνικό θέατρο με το ποίημα του Κωστή Παλαμά και τη σύμφωνη
γνώμη των βασιλικών κύκλων.
Συμπερασματικά, παρατηρούμε ότι η υπόθεση της αναβίωσης του αρχαίου
δράματος στην ελληνική σκηνή του 19ου αιώνα, κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος,
αποτελούσε μέλημα των διανοούμενων και των κοσμικών της εποχής, καθώς
και του Πανεπιστημίου. Αφορούσε και απευθυνόταν σε μια μερίδα «μυημέ-
νων» Ελλήνων από τα ανώτερα και ανώτατα κοινωνικά στρώματα, των οποί-
ων η παιδεία καθώς και η επαφή με την Ευρώπη επέτρεπε και επέβαλε την
προσέγγιση αυτού του ιδιαίτερου θεατρικού είδους ως τεκμηρίου πολιτισμικής
ταυτότητας και σύνδεσης των Ελλήνων με τους αρχαίους προγόνους. Ο ερασι-
τεχνισμός κυριάρχησε για πολλά χρόνια στις παραστάσεις αρχαίου δράματος,
μέχρι αυτό να γίνει υπόθεση του επαγγελματικού θεάτρου, όπου οι παραστά-
σεις απομακρύνθηκαν από τον εθνικό στόχο και απέκτησαν σιγά σιγά καλλιτε-
χνικό και θεατρολογικό ενδιαφέρον. Η χρήση της αρχαίας Ελληνικής και της
καθαρεύουσας στις παραστάσεις αρχαίου δράματος απέτρεπε τα λαϊκά στρώ-
ματα από αυτές. Η είσοδος της δημοτικής στις μεταφράσεις, ξεπερνώντας το
σύνδρομο των «εθνικών κινδύνων» και των εθνικών στόχων, επαναπροσδιόρισε
την αξία του αρχαίου δράματος ως τέχνης, συνδέοντάς το σταδιακά με τις
σύγχρονες τάσεις της θεατρικής τέχνης που αναδύθηκαν τον 20ό αιώνα.
Οι απαρχές της αναβίωσης (19ος αιώνας)
1.
1817
–
Εκάβη
/Διδασκ. Καρατζά, Ρ./Βουκουρέστι.
2.
1818
–
Φιλοκτήτης
(
Σοφοκλής
–
De La Harpe, J.F.
)/Διασκ. Πίκκολος, Ν./
Οδησσός.
3.
1820
–
Πέρσες
(απαγγελία)/Οικία Μάνου, Δ. – Θεραπειά Κωνσταντινούπο-
λης/Οικονόμου Κ.
4.
1822
–
Φιλοκτήτης
(
Σοφοκλής
–
De La Harpe, J.F.
) (επαν. 1818)/Διασκ.
Πίκκολος, Ν./Οδησσός.
5.
1856
–
Εκάβη/
«Ελληνοεμπορική Σχολή Χάλκης»/Κωνσταντινούπολη.
6.
1858
–
Αντιγόνη
(χορικά)/Παρθεναγωγείο «Σουρμελή»/Αθήνα.
7.
1858
–
Φιλοκτήτης
/«Ελεύθερο» Γυμνάσιο/Αθήνα.
8.
1863
–
Αντιγόνη
/Θίασος Αδελφών Δημητράκου/Θέατρο «Ναούμ»/Κωνστα-
ντινούπολη.
9.
1865
–
Μήδεια
(Legouvé, Ε.)/Ristori, Α./Θέατρο «Μπούκουρα».
10.
1867
–
Αντιγόνη/
Θίασος Φοιτητών Πανεπιστήμιο Αθηνών/Ωδείο Ηρώδου
Αττικού/Μτφρ. Ρίζος Ραγκαβής, Α./Διδασκ. Ρουσόπουλος, Α.
11.
1867
–
Πλούτος
/Θίασος Καρύδη, Σ./Θέατρο «Μπούκουρα»/Αθήνα/
Μτφρ.-Διασκ. Χουρμούζης, Μ./Διδασκ. Καρύδης, Σ.