Συνάντηση εργασίας νέων ερευνητών

Ο ελληνικός περιοδικός τύπος του 19

ου

αιώνα

129

και Ελένη

που δημοσιεύεται το 1831), ενώ στη συνέχεια της

ποιητικής του διαδρομής παρατηρείται μια στροφή προς τον

κλασικισμό· μάλιστα το ποίημα

Διονύσου πλους

αποτιμά-

ται συχνά ως ένα έξοχο δείγμα κλασικιστικής ποίησης.

44. Βλ. Δημαράς,

Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας

, σσ. 357-

359· Πολίτης,

Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας

, σ. 174· Πολίτης,

«Ελληνικός ρομαντισμός (1830-1880)», σσ. 119-122· Βελουδής, σ. 107·

Vitti,

Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας

, σσ. 223, 225. Βλ. επίσης

Vitti, «Σημείωμα στο “Διονύσου πλους” του Ραγκαβή», στον τόμο

Μνη-

μόσυνον Σοφίας Αντωνιάδη

, Βιβλιοθήκη του Ελληνικού Ινστιστούτου

Βενετίας Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών, Βενετία 1974, σσ.

408-415. Χαρακτηριστική είναι και η άποψη που εκφέρει ο Παναγιωτό-

πουλος, ο οποίος ξεχωρίζει τον Ραγκαβή ανάμεσα στους «στιχουργούς

της καθαρεύουσας» θεωρώντας τον «αξεπέραστο υπόδειγμα» και απο-

τιμά το ποίημα

Διονύσου πλους

ως «το τελειότερο ποίημά του», βλ.

Παναγιωτόπουλος, «Ο νεοελληνικός ρομαντισμός. Ένα σχέδιο μελέτης»,

σσ. 75 και 82. Θετική κρίση για τον ποιητή διατυπώνει και ο Beaton, βλ.

Roderick Beaton,

Εισαγωγή στη νεότερη ελληνική λογοτεχνία

, Μετάφρα-

ση Ευαγγελία Ζουργού – Μαριάννα Σπανάκη, Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα

1996, σ. 80. Για το ποίημα

Διονύσου πλους

, βλ. και D. B. Ricks, «A. R.

Rangavis. The Voyage of Dionysus»,

Ελληνικά

, τ. 38 (1987), σσ. 89-97. Με

τις τεχνοτροπικές επιδράσεις που δέχτηκε ο Ραγκαβής ασχολούνται και

οι παρακάτω μελετητές: Ε. Θ. Σουλογιάννης,

Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκα-

βής 1809-1892. Η ζωή και το έργο του

, Αρσενίδης, Αθήνα 1995, σσ. 182-

183 (βλ. επίσης τις σσ. 224-230, όπου ο Σουλογιάννης αναφέρεται στις

θέσεις της κριτικής για το έργο του Ραγκαβή) και Λίτσα Χατζοπούλου

στο βιβλίο

Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής: ένας «στρατευμένος» στον

αιώνα

Εισαγωγή, επιμέλεια, απόδοση κειμένων Λίτσα Χατζοπούλου,

Τόπος, Αθήνα 2009, σσ. 15, 20, 21. Η Μ. Πάστη-Βενετσάνου εστιάζει την

προσοχή της στη σχέση της ποίησης του Ραγκαβή με τη δημοτική ποίηση,

βλ. Μ. Πάστη-Βενετσάνου, «Ο Αλέξανδρος Ραγκαβής και η δημοτική μας

ποίησις»,

Παρνασσός

, τ. Ζ΄, τχ. 4 (1965), σσ. 491-500. Βλ. επίσης Αλέξης

Πολίτης, «Εθνοκεντρισμός και ευρωπαϊσμός. Ζητήματα ιδεολογίας στο

έργο του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή», στον τόμο

Ο Ρομαντισμός στην

Ελλάδα

, σσ. 221-238, όπου ο Πολίτης σημειώνει ότι «καθώς στάθηκε ση-

μαντικός, και πάντως ο μακροβιότερος εκπρόσωπος της “καθαρεύουσας”

λογοτεχνίας, και πείσμων απολογητής της παράλληλα, οι αντίπαλοί του,

η γενιά δηλαδή του Παλαμά και οι επτανήσιοι, τον έθεσαν από νωρίς στο