126 / 198
Ο ελληνικός περιοδικός τύπος του 19
ου
αιώνα
125
αποφαίνεται ότι πρόκειται για ένα έργο που «περισσότερο
μοιάζει με κοινωνικό δράμα παρά με θρησκευτικό», κυρί-
ως εξαιτίας του δημοκρατικού μηνύματος που κυριαρχεί σ’
αυτό.
29
Όσον αφορά τον Γεώργιο Ζαλοκώστα, σε πολλά κείμενα
τοποθετούνται σε υψηλό σημείο της λογοτεχνικής κλίμακας
τα ποιήματα
Το χάνι της Γραβιάς
,
30
Αναμνήσεις
,
31
Μεσολόγ-
γιον
,
32
Αρματωλοί και κλέπται
,
33
κυρίως επειδή διαπνέονται
από το αίσθημα της φιλοπατρίας. Το ποίημα
Το Στόμιον της
Πρεβέζης
δέχεται εγκωμιαστικά σχόλια τόσο στην
Ευτέρπη
,
34
όσο και στην
Πανδώρα
, ο αρθρογράφος της οποίας, το 1852,
εξαίρει την ορθή χρήση της γλώσσας και των εκφραστικών
μέσων, διακρίνει έναν «εσωτερικό Ελληνισμό», παρατηρεί μία
«επιτυχή τάση» του Ζαλοκώστα «προς την […] απομίμηση»
των αρχαίων συγγραφέων και διατείνεται ότι οι δάσκαλοι
του ποιητή είναι η φύση, ο Αισχύλος και ο Δάντης.
35
Ο Θεό-
δωρος Ορφανίδης γράφει τη νεκρολογία του Ζαλοκώστα το
1858 αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτό την ποιητική του
Ο Αλέξανδρος Σούτσος, ο Παλαμάς και η ποίηση του Κάλβου», σ. 57,
όπου ο μελετητής αναφέρεται στην αλλαγή της γλωσσικής μορφής του
Οδοιπόρου
.
29. Βάλτερ Πούχνερ, «Η στροφή του ρομαντισμού προς τον θρησκευ-
τικό μεσαίωνα. Ο
Μεσσίας ή Τα Πάθη Ιησού Χριστού
του Π. Σούτσου
(1839) και Ο
Χριστός Πάσχων
», στον τόμο
Ο Ρομαντισμός στην Ελλάδα
,
Επιστημονικό Συμπόσιο (12 και 13 Νοεμβρίου 1999), Εταιρεία Σπουδών
Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας (Ιδρυτής: Σχολή Μωρα-
ΐτη), Αθήνα 2001, σσ. 87-123. Βλ. τις συγκεκριμένες παρατηρήσεις στις
σσ. 91 και 110.
30. [Ανυπόγραφο], «Φιλολογικά»,
Ευτέρπη
, τ. Α΄, τχ. 20 (1848), σ. 22.
31. Γοργίας [Κωνσταντίνος Πωπ], «Έργα και ημέραι»,
Ευτέρπη
, τ. Δ΄,
τχ. 73 (1850), σ. 22.
32. Γοργίας [Κωνσταντίνος Πωπ], «Έργα και ημέραι»,
Ευτέρπη
, τ. Δ΄,
τχ. 93 (1851), σ. 502.
33. [Ανυπόγραφο], «Ποίησις»,
Ευτέρπη
, τ. ΣΤ΄, τχ. 14 (1853), σ. 332.
34. [Ανυπόγραφο], «Ποιητικός συναγωνισμός»,
Ευτέρπη
, τ. Ε΄, τχ. 111
(1852), σ. 360.
35. Ρ., «Βιβλιογραφία»,
Πανδώρα
, τ. Γ΄, τχ. 53 (1852), σσ. 119-120.