Συνάντηση εργασίας νέων ερευνητών

Δήμητρα Ραζάκη

124

Από τα έργα του Παναγιώτη Σούτσου ο Κωνσταντίνος Πωπ,

το 1851, ξεχωρίζει τον

Μεσσία

, ενώ σημειώνει ότι ο ποιητής

επιδιώκοντας να επεξεργαστεί και να διορθώσει τον

Οδοιπό-

ρο

εντέλει τον παραμόρφωσε.

Επίσης, σε κείμενο της

Παν-

δώρας

το 1868 υπογραμμίζεται η ιδιαίτερη απήχηση της ποί-

ησης του Παναγιώτη και του Αλέξανδρου Σούτσου στην ελλη-

νική κοινωνία, καθώς οι στίχοι τους προκαλούσαν ενθουσι-

ασμό και παρακινούσαν τον λαό για νέα κατορθώματα.

ποιητική σύνθεση του Σούτσου που δέχεται τα πιο επαινετι-

κά σχόλια από μεταγενέστερους κριτικούς είναι o

Οδοιπόρος

(στις περισσότερες περιπτώσεις για την πρώτη του γλωσσική

μορφή).

Μεσσίας

απασχολεί τον Βαγενά, ο οποίος θεωρεί

ότι το συγκεκριμένο δράμα και ο πρόλογός του «αποτελούν

ένα κοινωνικοπολιτικό μανιφέστο»,

ενώ ο Βάλτερ Πούχνερ

Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, Ιδρυτής: Σχολή Μωραΐ-

τη, Αθήνα 1979, σσ. 46-70.

25. Γοργίας [Κωνσταντίνος Πωπ], «Έργα και ημέραι»,

Ευτέρπη

, τ. Δ΄,

τχ. 93 (1851), σσ. 500-504. Με θετικό τρόπο αναφέρεται ο Κωνσταντίνος

Πωπ σε στίχους του Παναγιώτη Σούτσου και στα παρακάτω κείμενα: «Έρ-

γα και ημέραι»,

Ευτέρπη

, τ. Β΄, τχ. 43 (1849), σ. 455· «Έργα και ημέραι»,

Ευτέρπη

, τ. Δ΄, τχ. 83 (1851), σ. 260· «Έργα και ημέραι»,

Ευτέρπη

, τ. Δ΄,

τχ. 85 (1851), σ. 312. Βλ. επίσης το κείμενο: Θ., «Παναγιώτου Σούτσου

μύθοι έμμετροι εν παραθέσει προς τους του Αισώπου, εξ ων ανεπλάσθη-

σαν»,

Χρυσαλλίς

, τ. Γ΄, τχ. 67 (1865), σσ. 599-600.

26. Ν. Δ., «Παναγιώτης Σούτσος»,

Πανδώρα

, τ. ΙΘ΄, τχ. 446 (1868),

σσ. 276-277.

27. Για παράδειγμα, βλ. Δημαράς,

Ιστορία της νεοελληνικής λογοτε-

χνίας

, σ. 367. Ο Δημαράς σημειώνει επίσης ότι στη συνέχεια της πορείας

του ποιητή επέρχεται μια κάμψη. Επιπλέον, βλ. Πολίτης,

Ιστορία της

νεοελληνικής λογοτεχνίας

, σ. 171 και Πολίτης, «Ελληνικός ρομαντισμός

(1830-1880)», σσ. 113-114. Επίσης, ο Λέφας ξεχωρίζει τον

Οδοιπόρο

ως

την «περισπούδαστη δημιουργία της Αθηναϊκής Σχολής», βλ. Λέφας,

Πα-

ναγιώτης Σούτσος

, Αθήνα 1991, σ. 190 (βλ. την αναλυτική παρουσίαση

του

Οδοιπόρου

στις σσ. 145-195).

28. Βαγενάς, «Ο ουτοπικός σοσιαλισμός των αδελφών Σούτσων», σ.

37. Ο Βαγενάς σημειώνει επίσης ότι ο ποιητής ακολουθεί «την οδό ενός

χριστιανικού σοσιαλισμού». Βλ. και Βαγενάς, «Ο ποιητής ως κριτικός.