542 / 562
Άρια αρμονία: Μαργαρίτα Αλβάνα-Μηνιάτη και edouard schurÉ
541
του βιώματος, τη δύναμη της ενόρασης της Mlle H., που αντιστοιχεί στην
έμπνευση των αρχαίων χορευτριών γεφυρώνοντας τη χρονική απόσταση. Ο
Schuré καταλήγει: «Θεωρώ ότι μία εκ των αποστολών του μέλλοντος είναι η
αποκατάσταση αυτής της χαμένης τέχνης».
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η ουτοπία του άριου μέλλοντος, όταν η
élite
των
μυημένων θα λατρεύει –ανεμπόδιστη από την ανόητη βουή της μοντέρνας
μάζας– την ομορφιά και το πνεύμα, συνυπήρχε αρμονικά με τη διαισθητική
επικοινωνία με ένα εξιδανικευμένο παρελθόν· σε αυτό η αρχαιοελληνική ανα-
φορά είχε ξεχωριστή θέση, συνθέτοντας, μαζί με τον σανσκριτικό μύθο, τον
χαμένο παράδεισο της άριας ευδαιμονίας.